Andere pen

Door Jean-Marie Dedecker op één van zijn lijsten te zetten heeft de N-VA zijn meest rechtse vleugel versterkt. Dedecker is nog rechtser dan vroeger. Na volop de kaart van het klimaatontkennen te hebben gespeeld ontpopt hij zich nu als fan van Thierry Baudet en een groot deel van de rest van de alt right, zeker de Nederlandse opsmukversie ervan. Dat Dedecker, een Westvlaamse burgemeester, nu ook de mond vol heeft van "het cultuurmarxisme" wijst daar ook op. Dat is een term die zeer gangbaar is in de kringen van de alt right, maar er is eigenlijk niet zoiets als het cultuurmarxisme en het is al zeker niet wat rechts er onder verstaat. Dedecker noemt Baudet een groot voorstander van de vrije meningsuiting. Daarmee schetst hij een heel onjuist beeld van Baudet en de rest van de alt right. Baudet is extreemrechts met opsmuk, niet meer en niet minder. Extreemrechts was altijd al heel slecht nieuws voor de vrijheid van meningsuiting. Het lijkt er op dat Thierry Baudet ...

De Westerse maatschappijen gaan steeds slechter om met jongeren. Dat er steeds meer niet-witte jongeren in die maatschappijen zijn is daar niet vreemd aan. Als je niet wit was dan had je het altijd al moeilijker om te aarden in Westerse landen. Maar ook de witte jeugd maken ze het niet altijd gemakkelijk. Westerse landen steken heel veel witte en niet-witte jongeren in onderwijsprogramma's die ze niet of moeilijk aankunnen, en verwachten dat ze daarna hun weg wel vinden op de arbeidsmarkt. Wat de jongeren hun talenkennis of moedertaal is wordt intussen steeds belangrijker. Als ze opkomen voor grondige klimaatmaatregelen dan worden jongeren met een kluitje in het riet gestuurd. Zelfs het meest ecologisch bewuste deel van de jeugd krijgt dus weinig kansen om gehoord te worden. En weg is dan een deel van hun toekomstperspectief. Hoe is het zover kunnen komen? Waar is het humanisme naartoe? Wanneer krijgt een ecologisch humanisme eindelijk de kansen dat het verdient?