Schuiven zonder schaamte. Of hoe Biden en Trump weinig of niets te maken hebben met een staakt-het-vuren in Gaza.

De Israëlische regering heeft het akkoord tussen Israël en Hamas over een tijdelijk staakt-het-vuren in de Gazastrook, de vrijlating van de gijzelaars en een gevangenenruil vannacht goedgekeurd. Een kwart van de ministers stemden tegen maar de kans lijkt reëel dat de regering niet over dit akkoord zal vallen. Het akkoord is voorzien om zondagmiddag in te gaan.

Intussen proberen zowel komend president Trump als huidig president Biden een graantje mee te pikken van de gegroeide internationale tegenstand als het over het oorlogsgeweld van Israël gaat. Beiden proberen mensen er van te overtuigen dat ze mee voor dit akkoord hebben gezorgd. In werkelijkheid is dat er echter vooral gekomen omdat de humanitaire toestand in Gaza steeds slechtere vormen aanneemt en Israël steeds meer internationaal als een pariastaat gezien wordt (en daarom steeds meer geopolitiek geïsoleerd komt te staan), de regering van Israël ook in eigen land zeker geen grote populariteit kent en Hamas bereid was om enig water in de wijn te doen. Waarbij vanuit Iran intussen gecommuniceerd wordt dat dit akkoord om "een grote nederlaag van het regime van Israël" zou gaan. Nochtans is de kans heel reëel dat Israël op termijn de oorlog zal proberen verder te zetten. Van een regering onder de leiding van Netanyahu hoeft nu eenmaal niets verwacht te worden.

Van de VS weten we dat ze vooral hun economische, militaire en geopolitieke belangen in het Midden-Oosten willen verdedigen. Daar hoort een verder sterk uit de hand lopende humanitaire ramp in Gaza als het gevolg van de oorlogsvoering blijkbaar niet bij. Maar zowel Trump als Biden hebben de Israëlische regering de voorbije tijd al te veel de hand boven het hoofd gehouden. Dat past in hun bij Amerikaanse presidenten al zo lang passende wereldbeeld dat de VS een zeer belangrijke internationale rol dient te vervullen, en als politieagent voor de wereld dient op te treden met soms ook de hulp daarbij van Israël in kruitvat Midden-Oosten. Of het nu om een Europees land, Rusland, China, Noord-Korea, Iran of nog een ander land gaat, de VS willen dat ze in de pas lopen en niet al te veel tegen de haren in strijken van wat de VS beogen.

Dat Trump minder internationaal zou willen interveniëren dan Biden? Het verschil tussen de twee in dit verband is kleiner dan vaak gedacht wordt en het hangt er maar vanaf in welk deel van de wereld. De strategie van Trump is nu eenmaal ook anders, hij wil vooral een heel groot deel van internationaal extreemrechts achter zich scharen. Of hij hiermee ook daadwerkelijk meer orde op zaken stelt of niet zal hem eigenlijk worst wezen.