De Antwerpse buurt waarin men niet kan verdwalen
De prostitutie in grootstad Antwerpen blijft in grote mate aanwezig. De ingekrompen rosse buurt heeft de raamprostitutie teruggedrongen, maar er blijven enkele straten aanwezig waar seks met vrouwen openlijk koopwaar blijft. In andere straten is deze koopwaar verborgen. Er is dringend nood aan een plan om een einde te proberen maken aan de prostitutie en de daarmee verbonden maffiapraktijken in Antwerpen.
De vervrouwelijking van de armoede heeft de prostitutie nieuwe impulsen gegeven. Tanathos geraakt vervlochten met eros, overheersing en verzakelijking met seksualiteit. Seksueel geweld tegenover vrouwen gebeurt niet alleen in de huiskamer van het gezin of arme oorlogsgebieden, seksueel geweld kan in feite overal plaatsvinden, manifest of minder zichtbaar. De vervrouwelijking van de armoede heeft het seksueel geweld niet alleen moeilijker om dragen gemaakt voor vrouwen, maar heeft ook het geweld versterkt.
Dat veel vrouwen in de prostitutie belanden heeft alles te maken met situaties van armoede en een economie van winstbejag. Armoede marginaliseert en stigmatiseert, maakt mensen dakloos of verslaafd. Armoede is een aanslag, geen tegenslag. Ondanks het feit dat het voor veel mensen niet moeilijk is in België om aan armoede te ontsnappen grijpt het fenomeen verder om zich heen. Hoe langer armoede duurt, hoe moeilijker het ook wordt om er aan te ontnappen.
De aanwezigheid van prostitutie in grootstad Antwerpen heeft de verzakelijking van de seksualiteit in stand gehouden. Antwerpen is kampioen van de singles, het kortstondig partnerschap en de gebroken liefdesrelaties. De doorbreking van traditionele gezinswaarden lijkt op korte termijn niet alleen maar positieve effecten te hebben, ook al zijn mensen misschien niet meer alleen dan vroeger (ze delen immers vaker de werkvloer dan vroeger) ... eenzaamheidsgevoelens steken wellicht vaker de kop op. Individualisme blijft dikwijls een ideaal, want in een kapitalistische samenleving is het al gauw een leven van het ieder voor zich. Markt, ego en verdinglijking hollen liefde uit en ontkoppelen liefde van eros.
België en Antwerpen moeten beter om leren gaan met seksueel en ander geweld en de strijd daartegen. Voor de inwoners van België of de grootstad Antwerpen heeft het bijvoorbeeld geen zin om het imago van de Verenigde Naties op te frissen door geld te steken in allerlei VN-missies die bepaalde vormen van geweld bestrijden met het inzetten van legereenheden. Inwoners van België moeten daarentegen de rijkste VN-staten bekritiseren en de zinloosheid van het voortbestaan van staatslegers beklemtonen.
De andere rijke VN-staten hebben bijvoorbeeld geld genoeg om “humanitaire operaties” zonder België te klaren. Waarom zouden de Belgische gemeenten en/of de Belgische staat daar dan geld in steken? Antwerpen en andere Belgische gemeenten moeten bereid zijn om uit de Verenigde Naties te stappen. Een Commune of een confederatie van gemeenten/communes is bijvoorbeeld geen natie, en mag ook geen natie worden. Een confederatie of Commune van communes mag nog minder een natiestaat worden, want dan verliest zo'n confederatie volledig en gegarandeerd zijn niet-hiërarchisch en communalistisch karakter. Het concept van een natie is een traditioneel en identitair gegeven waar we zo snel mogelijk van af moeten.
Belgische gemeenten kunnen bijvoorbeeld beter zorgen voor een volwaardig basisinkomen voor ex-prostituees. Mensen die zichzelf in 2008 en/of eerder geprostitueerd hebben moeten zo snel mogelijk een basisinkomen krijgen dat vergelijkbaar is met het nu in België aanwezige minimumloon voor voltijds werk. Voormalige prostituees kunnen in de vorm van zo'n volwaardig basisinkomen gestimuleerd worden om prostitutie en/of andere onzinnige vormen van criminaliteit voorgoed achter zich te laten.
Sinds de breuk tussen de Groenen en Patsy Sörensen, met daarbij ook minder aandacht in de media voor de problemen die met de prostitutie in Antwerpen te maken hebben, heeft de Antwerpse linkerzijde het thema van de prostitutiesector te veel verwaarloosd. Nochtans blijven er grote problemen bestaan. De invloed van de maffia is in deze sector niet gering, en zeker niet in de Antwerpse buurt waar men niet kan verdwalen omdat ze te ros van aard is.
Door te weinig aandacht aan deze problematiek te besteden heeft de Antwerpse linkerzijde tijdens de voorbije jaren de kans laten liggen om haar eigen meerwaarde in de verf te zetten. Constructieve voorstellen om prostitutie terug te dringen worden niet alleen weinig gehoord en gezien, ze zijn ook te weinig aanwezig. Mensen die inspiratie vinden in het Communalistisch ideëengoed kunnen daar een mouw aan proberen te passen.
De vervrouwelijking van de armoede heeft de prostitutie nieuwe impulsen gegeven. Tanathos geraakt vervlochten met eros, overheersing en verzakelijking met seksualiteit. Seksueel geweld tegenover vrouwen gebeurt niet alleen in de huiskamer van het gezin of arme oorlogsgebieden, seksueel geweld kan in feite overal plaatsvinden, manifest of minder zichtbaar. De vervrouwelijking van de armoede heeft het seksueel geweld niet alleen moeilijker om dragen gemaakt voor vrouwen, maar heeft ook het geweld versterkt.
Dat veel vrouwen in de prostitutie belanden heeft alles te maken met situaties van armoede en een economie van winstbejag. Armoede marginaliseert en stigmatiseert, maakt mensen dakloos of verslaafd. Armoede is een aanslag, geen tegenslag. Ondanks het feit dat het voor veel mensen niet moeilijk is in België om aan armoede te ontsnappen grijpt het fenomeen verder om zich heen. Hoe langer armoede duurt, hoe moeilijker het ook wordt om er aan te ontnappen.
De aanwezigheid van prostitutie in grootstad Antwerpen heeft de verzakelijking van de seksualiteit in stand gehouden. Antwerpen is kampioen van de singles, het kortstondig partnerschap en de gebroken liefdesrelaties. De doorbreking van traditionele gezinswaarden lijkt op korte termijn niet alleen maar positieve effecten te hebben, ook al zijn mensen misschien niet meer alleen dan vroeger (ze delen immers vaker de werkvloer dan vroeger) ... eenzaamheidsgevoelens steken wellicht vaker de kop op. Individualisme blijft dikwijls een ideaal, want in een kapitalistische samenleving is het al gauw een leven van het ieder voor zich. Markt, ego en verdinglijking hollen liefde uit en ontkoppelen liefde van eros.
België en Antwerpen moeten beter om leren gaan met seksueel en ander geweld en de strijd daartegen. Voor de inwoners van België of de grootstad Antwerpen heeft het bijvoorbeeld geen zin om het imago van de Verenigde Naties op te frissen door geld te steken in allerlei VN-missies die bepaalde vormen van geweld bestrijden met het inzetten van legereenheden. Inwoners van België moeten daarentegen de rijkste VN-staten bekritiseren en de zinloosheid van het voortbestaan van staatslegers beklemtonen.
De andere rijke VN-staten hebben bijvoorbeeld geld genoeg om “humanitaire operaties” zonder België te klaren. Waarom zouden de Belgische gemeenten en/of de Belgische staat daar dan geld in steken? Antwerpen en andere Belgische gemeenten moeten bereid zijn om uit de Verenigde Naties te stappen. Een Commune of een confederatie van gemeenten/communes is bijvoorbeeld geen natie, en mag ook geen natie worden. Een confederatie of Commune van communes mag nog minder een natiestaat worden, want dan verliest zo'n confederatie volledig en gegarandeerd zijn niet-hiërarchisch en communalistisch karakter. Het concept van een natie is een traditioneel en identitair gegeven waar we zo snel mogelijk van af moeten.
Belgische gemeenten kunnen bijvoorbeeld beter zorgen voor een volwaardig basisinkomen voor ex-prostituees. Mensen die zichzelf in 2008 en/of eerder geprostitueerd hebben moeten zo snel mogelijk een basisinkomen krijgen dat vergelijkbaar is met het nu in België aanwezige minimumloon voor voltijds werk. Voormalige prostituees kunnen in de vorm van zo'n volwaardig basisinkomen gestimuleerd worden om prostitutie en/of andere onzinnige vormen van criminaliteit voorgoed achter zich te laten.
Sinds de breuk tussen de Groenen en Patsy Sörensen, met daarbij ook minder aandacht in de media voor de problemen die met de prostitutie in Antwerpen te maken hebben, heeft de Antwerpse linkerzijde het thema van de prostitutiesector te veel verwaarloosd. Nochtans blijven er grote problemen bestaan. De invloed van de maffia is in deze sector niet gering, en zeker niet in de Antwerpse buurt waar men niet kan verdwalen omdat ze te ros van aard is.
Door te weinig aandacht aan deze problematiek te besteden heeft de Antwerpse linkerzijde tijdens de voorbije jaren de kans laten liggen om haar eigen meerwaarde in de verf te zetten. Constructieve voorstellen om prostitutie terug te dringen worden niet alleen weinig gehoord en gezien, ze zijn ook te weinig aanwezig. Mensen die inspiratie vinden in het Communalistisch ideëengoed kunnen daar een mouw aan proberen te passen.
