Posts

Showing posts from 2019

Bedenkingen na de Britse verkiezingen

Het is triest om te zien hoeveel mensen in het Verenigd Koninkrijk schijnen te denken dat een Brexit oplossingen gaat bieden voor veel van de problemen in het land. Veel mensen slaan er ook de bal mis als het gaat over de aard van de problemen waar het land mee kampt. De Brexit, die er nu echt wel aan lijkt te komen (ook al is het zeker niet voor meteen), gaat normaal gezien niet veel meer doen dan dit: minder economische en staatkundige samenwerking met Europese landen en meer economische en staatkundige samenwerking met de Verenigde Staten. Tenzij de VS tijdens de komende jaren in een sociale richting evolueren. Wat die Brexit voor de rest gaat doen valt af te wachten. We zullen zien wat de vorm ervan wordt en wat de gevolgen ervan gaan zijn. Dat hij veel geld gaat kosten staat al wel vast. Alleen al de administratieve kost ervan zal groot zijn. Maar zo'n Brexit kan ook heel wat administratieve problemen opleveren voor individuele niet-Britten die in het VK wonen en individuel

Over de shift naar rechts bij Nederlandstalige Belgen

1. We kunnen stellen dat de strategie van de N-VA om het VB kleiner te proberen maken volledig gefaald heeft, dat bleek eens te meer na de uitslagen bij de vorige verkiezingen. Die strategie ging onder de leiding van Bart De Wever vooral over het zoveel als mogelijk proberen te lijken op het VB, een soort van VB light te worden. We kunnen enkel hopen (maar het is misschien een ijdele hoop) dat sommigen bij de N-VA de zeer invloedrijke rol van De Wever en zijn naaste medestanders binnen de partij voortaan in vraag zullen beginnen te stellen. 2. We kunnen stellen dat N-VA, Open Vld en CD&V samen volledig falen in het klein proberen te houden van het VB. We kunnen ons zelfs afvragen of veel leden van de N-VA er wel rouwig om zijn dat het VB opnieuw electoraal groot geworden is. Als zij een onafhankelijke Vlaamse staat willen in plaats van de huidige deelstaat, of als ze meer bevoegdheden willen voor de Vlaamse regering, dan komt een groot VB hen immers goed uit. Het VB

Geert Van Istendael en de vroege libertaire intellectuelen

Roger Jacobs vestigde deze week mijn aandacht op een tekst van Geert Van Istendael uit 1993. Daarin schrijft Van Istendael over August Vermeylen en de kringen van libertaire intellectuelen in België van nog veel eerder. Ik heb me altijd afgevraagd waarom de vroege libertaire intellectuelen tijdens het interbellum veel minder invloed hadden in België dan in landen als Spanje, Frankrijk en Nederland. Ik weet het maar vooral aan het gegeven dat de "Groote Oorlog" diepe wonden sl oeg in België, en dat de Sociaaldemocraten met de oprichting van hun coöperatieven nogal wat sympathie bij mensen wisten af te dwingen. Van Istendael wijst echter op een aantal andere zaken: "In België waren elementen die naar anarchisme neigden sterk aanwezig in de zich ontplooiende socialistische arbeidersbeweging. Maar dat de vakbond ‘Syndicale Commissie van de Belgische Werkliedenpartij’ genoemd zou worden, geeft toch ondubbelzinnig aan dat de politieke vleugel van de beweging het overwicht had

Over Dedecker, De Wever en Baudet

Door Jean-Marie Dedecker op één van zijn lijsten te zetten heeft de N-VA zijn meest rechtse vleugel versterkt. Dedecker is nog rechtser dan vroeger. Na volop de kaart van het klimaatontkennen te hebben gespeeld ontpopt hij zich nu als fan van Thierry Baudet en een groot deel van de rest van de alt right, zeker de Nederlandse opsmukversie ervan. Dat Dedecker, een Westvlaamse burgemeester, nu ook de mond vol heeft van "het cultuurmarxisme" wijst daar ook op. Dat is een term die zeer gangbaar is in de kringen van de alt right, maar er is eigenlijk niet zoiets als het cultuurmarxisme en het is al zeker niet wat rechts er onder verstaat. Dedecker noemt Baudet een groot voorstander van de vrije meningsuiting. Daarmee schetst hij een heel onjuist beeld van Baudet en de rest van de alt right. Baudet is extreemrechts met opsmuk, niet meer en niet minder. Extreemrechts was altijd al heel slecht nieuws voor de vrijheid van meningsuiting. Het lijkt er op dat Thierry Baudet

Over jongeren

De Westerse maatschappijen gaan steeds slechter om met jongeren. Dat er steeds meer niet-witte jongeren in die maatschappijen zijn is daar niet vreemd aan. Als je niet wit was dan had je het altijd al moeilijker om te aarden in Westerse landen. Maar ook de witte jeugd maken ze het niet altijd gemakkelijk. Westerse landen steken heel veel witte en niet-witte jongeren in onderwijsprogramma's die ze niet of moeilijk aankunnen, en verwachten dat ze daarna hun weg wel vinden op de arbeidsmarkt. Wat de jongeren hun talenkennis of moedertaal is wordt intussen steeds belangrijker. Als ze opkomen voor grondige klimaatmaatregelen dan worden jongeren met een kluitje in het riet gestuurd. Zelfs het meest ecologisch bewuste deel van de jeugd krijgt dus weinig kansen om gehoord te worden. En weg is dan een deel van hun toekomstperspectief. Hoe is het zover kunnen komen? Waar is het humanisme naartoe? Wanneer krijgt een ecologisch humanisme eindelijk de kansen dat het verdient?

Het nieuwe klimaatdebat

Nu er zoveel mensen, jong en oud, de straat op gaan om te protesteren tegen het klimaatbeleid in België en ook in Nederland het protest begint te groeien, is het ook van belang om ons eens af te vragen of het maatschappelijk debat over het klimaat wel op een juiste manier gevoerd wordt. Dat debat is in België meer aanwezig dan ooit, maar wordt er wel vaak op een juiste manier beargumenteerd? Ik vrees van niet.  Er gaat bijvoorbeeld nog altijd heel veel aandacht naar het belang van het veranderen van leefstijlen.  Je kan van mensen veel verwachten: nooit met het vliegtuig op reis gaan, veganistisch of quasi-veganistisch eten, geen kinderen op de wereld zetten, nooit met de auto rijden, geen smartphone gebruiken, etc. Dat is een overdreven verwachting, die geen zoden aan de dijk zet als het over het klimaat gaat. Er gaat ook veel aandacht in het debat naar het beleid van klimaatministers. Dat beleid zou goed, niet goed genoeg of helemaal niet goed genoeg zijn. Er is intussen zelfs één

Experten en de klimaatopwarming

De laatste tijd horen we steeds meer pleidooien om de problemen met klimaatverandering op te laten lossen door experten. Experten of deskundigen zouden best met beleidsmakers rond de tafel gaan zitten, of zouden meer geld moeten krijgen om research naar nieuwe technologie te doen. Veel mensen worden als onbekwaam gezien om adequate oplossingen te vinden voor de problemen die met de klimaatopwarming op ons afkomen. En dus, zo is de mening vaak, moet er meer macht in de handen van experten gelegd worden. Deskundigen die met een nieuw soort kerncentrales af moeten komen. Experten die veel weten over de aard van de klimaatopwarming omdat ze klimatoloog zijn, of bouwmeester, of... beleidsmaker. Maar zonder dat experten een maatschappelijk draagvlak vinden in een samenleving zijn hun mogelijkheden beperkt. Hoe populairder deskundigen zijn hoe meer invloed ze hebben. Hoe meer invloed ze hebben hoe meer ze maatschappelijke verandering kunnen sturen. Ze dienen in een 'representatieve democr

Kernenergie en thorium

Image
We hebben nog 10 tot 12 jaar om als wereld iets fundamenteel tegen de klimaatverandering te doen. Het gebruik van thorium biedt daar helemaal geen antwoord op. Kernenergie is dus een nepoplossing voor de klimaatproblematiek. Een energiebehoefte in een land ligt trouwens nooit vast. Die behoefte kan stijgen of dalen, onder andere omdat er ook valse behoeften gecreëerd worden. Volgens de 11 maart-beweging blijft thorium kernenergie trouwens ook gevaarlijk.

De bosbrossers tonen ons een deel van de weg naar een beter leven

Nu Etienne Vermeersch gestorven is gaat er veel aandacht naar zijn ecologisch essay 'De ogen van de panda'. Toen Ivan Illich in 2002 stierf was daar veel minder aandacht voor in Vlaanderen dan voor het overlijden van Vermeersch nu. Nochtans was en is Illich veel bekender in de wereld dan Vermeersch het is, en terecht trouwens. Als Ivan Illich nog zou leven dan zou hij erg blij zijn met de bosbrossers/klimaatspijbelaars van vandaag. Ecologische denker en kritische pedagoog Illich, bekend van zijn klassieker 'Ontscholing van de maatschappij', zou misschien denken: 'Eindelijk. Eindelijk hebben mijn ideeën maatschappelijke invloed gekregen. De jeugd begrijpt dat schools leren helemaal niet hetzelfde is als leren en dat er belangrijke dingen buiten de school geleerd worden. En steeds meer jongeren worden ecologisch bewust.' Maar wat moeten we nu doen met al die spijbelende scholieren die bezorgd zijn over de klimaatveranderingen? Iemand die ik ken lanceerde op het w

Na het overlijden van Etienne Vermeersch

Flamingant, soms virulent anti-islam, een nogal conservatieve stem in het migratiedebat, overdreven aandacht voor het probleem van overbevolking,... opiniemaker en atheïst Etienne Vermeersch was om al die redenen niet populair bij de linkerzijde. Het ding is dat ook rechts hem niet kan claimen. Hij was eerder centrum of "centrum links". Dat er nu zoveel aandacht gaat naar zijn ideëen over overbevolking past in het plaatje waarin rechts een plaats voor zichzelf wil in het klimaatdebat. Maar Vermeersch zei niet alleen onzinnige dingen als het over de ecologische problematiek gaat. En hij had het ook over andere dingen dan overbevolking. Hij legde bijvoorbeeld een groot deel van de schuld bij wat hij het WTK-bestel noemde, het Wetenschappelijk Technologisch Kapitalistisch Bestel. Tegelijkertijd bleef hij een positivist als het over wetenschap ging.

Interview met Floréal Romero (in Frans)

Afgenomen dit weekend in Luik en hier te vinden.

Zaterdag 16 februari in Antwerpen: Ineos: What the frack?

Startvergadering rond acties Antwerpse haven. Het multinationale energiebedrijf Ineos zal in de Antwerpse haven een gaskraker bouwen, een fabriek die ethaangas omzet in de chemische grondstof ethyleen. Er komt ook een fabriek voor de productie van propyleen, een grondstof voor hoogwaardige kunststoffen. Het gaat om een investering van 2,7 miljard €, die voor een tewerkstelling van 400 mensen zou zorgen. Climaxi vindt dit zaakje nogal onfris en wil het dossier van dichtbij volgen. Meer hier .

Maandelijks op Maandag in filmhuis Klappei

Op 4 februari: MOM5*: Dying for life + panelgesprek migratie en armoede Dit is de vijfde avond in de reeks Maandelijks op Maandag, een reeks van negen maatschappelijk bewogen filmavonden, elke eerste maandag van de maand in Klappei.