Een Groene oppositiestem verbreekt niet altijd de stilte

Zonet de voorzitter van Groen! bezig gezien op Canvas. Wouter Van Besien, met weer veel persoonlijke ambities, maar oh zo weinig ambitie voor zijn partij. Groen! dat een procentje meer haalt in de peilingen? Dan is Wouter tevreden. Groen! dat een procentje meer haalt bij verkiezingen? Dan is Wouter zelfs meer dan gelukkig. Vreemd is dat, voor een oppositiepartij. Vreemd is dat, op een moment dat de milieucrisis in een stroomversnelling zit die veel onder water zet.
Maar is Groen! dat wel, een oppositiepartij? In Brussel zitten de Groenen mee in de regering, in Vlaanderen niet. De Franstalige zusterpartij Ecolo is echter volop beleidspartij geworden, altijd bereid en krachtig genoeg om PS en CDH te steunen bij regeringswerk.
Bovendien... is Groen! niet de Vlaamse partij die zo sterk op sp.a lijkt? De sp.a, die toch ook mee in de Vlaamse regering zit? En zou er dan ook nog wel zo'n groot verschil zijn tussen Groen! en de partij van Di Rupo en co? Met de Parti Socialiste, die volledig mee België bestuurt en wil besturen.
Nee, die oppositierol van Groen! overtuigt niet. Het lijkt wel of Groen! elk moment in een regering kan stappen, of men in Vlaanderen nu vooral rechts stemt of niet, Groenen doen graag mee. Eerder stapten al heel wat Groenen in de sp.a en heel wat sociaal-liberalen in Groen(!).
"Die oppositierol van Groen!, waar is die eigenlijk nog goed voor?" Ik zie het velen denken. Is linkse oppositie in Vlaanderen niet op sterven na dood? Zijn het dan enkel nog de rechts-nationalisten die de onvrede met het huidige beleid weten te kanaliseren en electoraal fameus kunnen scoren?

Popular posts from this blog

Oekraïne, een jaar later (4)

Het belang van de hoofddoekenkwestie

Oekraïne, een jaar later (2)