Is de CCC terug?

Journalist Simon Tibo van De Morgen probeert de post-CCC kringen te begrijpen en beschrijven, en nieuwe evoluties daarin. Hij zoekt daarbij naar parallellen in andere linkse groepen, met de hulp van onder meer datgene wat de Staatsveiligheid beweert. Nochtans is er bij die Staatsveiligheid opvallend weinig talent voor sociale en politieke filosofie en misschien ook niet veel meer talent voor sociologische analyses uit te voeren.

Simon Tibo: "Het jaarverslag van Staatsveiligheid uit 2023 beschrijft diezelfde dynamiek: extremisten uit het klassieke revolutionaire communisme en anarchisme zoeken aansluiting bij mainstream linkse thema’s als antifascisme, ecologisme, antiracisme en feminisme.

“De tactiek is om zulke ‘hippere’ thema’s in te passen in een breder wereldbeeld. Zo vinden die onderwerpen aansluiting bij klassiek anarchistisch of communistisch denken dat vandaag minder breed gedeeld wordt”, vertelt radicaliseringsexpert Annelies Pauwels van het Vlaamse Vredesinstituut.

Een voorbeeld: door de klimaatproblematiek niet meer te zien als een louter ecologisch probleem, kun je die koppelen aan een systeemcrisis van het kapitalisme. “Op die manier wendt men op het eerste gezicht erg verschillende thema’s aan voor een strijd tegen een gedeelde vijand: het kapitalisme of het imperialisme”, zegt Pauwels."

Historisch gezien klopt deze 'analyse' van Annelies Pauwels helemaal niet, en bouwt die ook al te veel voort op de 'analyse' vanuit de Staatsveiligheid. Het is eerder zo dat linkse thema’s als antifascisme, ecologisme (of ecologie, zoals het vaak genoemd wordt), antiracisme en feminisme eerst hun bedding vonden in anarchistische en/of communistische/marxistische bewegingen. In het geval van antiracisme en feminisme zelfs al in de 19de eeuw. Daarna werden ze meer en meer doorgesluisd richting een meer "mainstream links" denken.

En dat men daar dan het etiket extremisme op plakt, op een aantal groepen die linkser zijn dan Groen en Vooruit maar toch niet aan de Pvda verbonden zijn noch allemaal ergens wat lijken voort te bouwen op de erfenis van de CCC? Dat is in de eerste plaats framing en al dan niet bewuste bangmakerij. Er blijft een verschil tussen extremisme en veel radicale opvattingen - van radicaal feminisme tot radicaal-ecologisch denken en nog wat andere dingen - ook al is er heel wat begripsverwarring rond. Voor wie niet begrijpt hoe gewelddadig de geschiedenis van de voorbij 150 jaar is geweest is dit misschien moeilijk begrijpbaar, tenzij je in het achterhoofd houdt dat er bijvoorbeeld ook twee wereldoorlogen hebben plaatsgevonden in deze periode, dat patriarchale culturen heel wat schade hebben toegebracht en dat de klimaatcrisis steeds grotere schade met zich mee aan het brengen is.

 

De Standaard schrijft dat Bertrand Sassoye van de oude CCC zich inzet binnen een nieuw collectief: Classe Contre Classe, dat soms als “CCC 2.0” wordt omschreven.

Knack vermeldt dat het “brein achter Classe contre Classe” een voormalig CCC-lid is, namelijk Bertrand Sassoye.

BRUZZ meldt dat bij de rellen onlangs bij een grote vakbondsbetoging in Brussel gewelddadige elementen leken te komen uit “radicaal-linkse hoek” en noemt daarin groepen zoals Classe Contre Classe als mogelijke actoren of genoemd in discours rond de gebeurtenissen. 

Ik heb eens de website van Classe Contre Classe bekeken. Ik had nog nooit van de organisatie gehoord dus was mijn vermoeden dat het geen invloedrijke groep is, zelfs niet binnen de Brusselse linkerzijde. Hun voorstellingstekst komt als nogal neo-leninistisch over, weinig aan het oude leninisme toevoegend. Het is mogelijk dat er jonge mensen zijn die zichzelf anarchistisch noemen en die er zich toe aangetrokken voelen. Maar dat zijn dan wel mensen die opvallend weinig over Lenin weten. Lenin onderdrukte en vervolgde immers volop de anarchisten in de regio's van de Sovjet-Unie, al voordat die regio's samen de Sovjet-Unie vormden zelfs. Wel slaagde Lenin er in eerste instantie in veel 'anarchisten' voor zijn karretje te spannen. Hetgeen veel van die anarchisten nadien volop betreurden. Uit de voorstellingstekst van Classe Contre Classe (dat de afkorting ervan CCC is lijkt me vooral een wat infantiele provocatie): "De leden van onze organisatie identificeren zich soms eenvoudigweg als revolutionairen, soms als behorend tot historisch en theoretisch gedefinieerde revolutionaire stromingen (anarchisten, leninisten, autonomisten). Toch is het niet de bedoeling van onze organisatie om een loutere co-existentie of naast-elkaar-bestaan van deze verschillende stromingen te bevorderen. Wij willen een dynamische en dialectische eenheid tot leven brengen, geen eclectische verzameling waarin alles als even geldig wordt beschouwd. Daarom moeten de leden van onze organisatie die zich beroepen op een bepaalde stroming binnen de revolutionaire linkerzijde daar een kritische houding tegenover aannemen."