Anarchisme

Ik kwam deze week een Anarchistische kennis tegen aan een tramhalte. Het ging over de verkiezingen van 25 mei en hij zei me dat hij wellicht blanco ging stemmen.
Daarna vroeg hij me of ik een boek van Hakim Bey heb liggen, dat is het pseudoniem van een bekende individualistische anarchist, en de kennis die blanco wil gaan stemmen liet al eerder blijken dat hij veel interesse heeft in individualistisch anarchisme, zoals wel vaker het geval is bij Anarchisten in het Antwerpse die ik ken. Die grote interesse in de individualistische tendens bij sommigen maakt de voorkeur van Anarchisten om blanco of niet te gaan stemmen weinig overtuigend vind ik. Vermits individualistische anarchisten o.a. tegen organisatie zijn (ze lijken ook vaker tegen iets dan voor iets), heeft het me nooit veel weten te boeien.
Waarom Anarchisten toch mensen zullen weten te overtuigen om niet of blanco te gaan stemmen heeft verschillende oorzaken. Dat macht in het parlement gemakkelijk corrumpeert is een oorzaak bijvoorbeeld, dat progressieve partijkandidaten verdeeld zijn is een andere. Indien de kandidaten van Groen, PVDA+ en de Piratenpartij samen op dezelfde lijst verkiesbaar zouden zijn dan hadden de Anarchisten misschien minder populaire standpunten.
Anarchisten vertrouwen op andere dingen dan meedoen aan verkiezingen om verandering te bekomen: activisme in vakbonden en grassroots groepen, verspreiding van informatie in infotheken en boekenwinkels, concerten in kraakpanden en alternatieve gemeenschapsopbouw met de hulp van onder andere volxkeukens en weggeefwinkels, samen dingen leren bij lezingen en tijdens discussies over politieke kwesties,...
'Verander de wereld, begin bij jezelf', daar lijken veel Anarchisten in te geloven. Of de mainstream media daar in de aanloop naar de verkiezingen aandacht voor gaan hebben? Nee, dat niet en vooral daarom blijft het Anarchisme bij ongeveer iedereen onbemind.

Popular posts from this blog

Oekraïne, een jaar later (4)

Het belang van de hoofddoekenkwestie

Oekraïne, een jaar later (2)