Electoralisme
Of ik een stemadvies wou geven. Schrijven dat we als sociale ecologisten front moeten vormen met Groenen en Sociaaldemocraten. Dat was de vraag die ik van iemand kreeg. Ik moest eens goed nadenken over wat ik hiermee wou. Doorgaans vind ik immers dat al te veel linkse mensen te veel verwachtingen hebben van electoralisme. Meedoen aan verkiezingen doet men niet zomaar en dat vind ik al lang. In specifieke omstandigheden en met een goed uitgebalanceerde campagne en verkiezingsprogramma kan het wel voor me. De sleutel daarvoor ligt in de gemeente, de lokale politieke arena. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik zomaar andere politieke arena's wil opgeven. Ik gruwel van een toxische sfeer in parlementen bijvoorbeeld, en vind dat er veel aan gedaan moet worden om dat soort sfeer in parlementen te vermijden.
Ik heb nogal wat kritische bedenkingen bij de Provo beweging uit de jaren zestig, die naar mijn mening te veel vervreemdde van arbeiders en te veel illusies had in de kwaliteiten van rebellerende jongeren. Maar wat de Provo's wel begrepen was dat machtsmisbruik bij electorale doelstellingen en de resultaten daarvan best vermeden wordt. En dus stelden de Amsterdamse Provo's een rotatieprincipe voor. Verkozenen voor de Amsterdamse gemeenteraad van Provo dienden na een jaar hun zetel terug te geven aan de beweging, waarna een ander lid van Provo een jaar in die zetel mocht gaan zitten om de belangen van de rebelse Provo's te vertegenwoordigen. Provo heeft niet lang bestaan en rijfde in Amsterdam midden jaren zestig slechts één zetel binnen. Maar de opvolger van Provo genaamd Kabouter had er niet veel later vier in de gemeenteraad van Amsterdam.
Wat stemadvies betreft: ik kan me voorstellen dat een stemboycot bij verkiezingen zijn voordelen kan hebben. Bij een frauduleuze, oneerlijke verkiezingscampagne bijvoorbeeld. Ik kan me echter ook voorstellen dat een stemboycot soms niets helpt, of een onbedoeld pervers effect kan hebben.
