Andere pen

Hoewel beide stromingen sterke raakvlakken hebben en elkaar deels beïnvloed hebben is er een verschil tussen sociale ecologie en anarchistisch communisme. We zetten hier de voornaamste verschillen tussen de twee stromingen even op een rijtje. Anarchistisch communisme (ook anarcho-communisme genoemd) is een politieke en sociale theorie die pleit voor het volledig afschaffen van privé-eigendom, kapitalisme en hiërarchische staatsstructuren, ten gunste van gemeenschappelijk bezit en vrijwillige samenwerking tussen vrije individuen. Bekende voortrekkers ervan waren gedurende lange tijd onder meer Peter Kropotkin en Murray Bookchin. Beide filosofen leven niet meer maar die laatste is ook nog steeds de bekendste voortrekker van de sociale ecologie dus er bestaat zeker een overlapping tussen de twee stromingen. Die allebei streefden naar sociale vrijheid in samenlevingen. Sociale ecologie heeft zich wel meer bezig gehouden met de vraag hoe een politieke strategie te ontwikkelen n...

Journalist Simon Tibo van De Morgen probeert de post-CCC kringen te begrijpen en beschrijven, en nieuwe evoluties daarin. Hij zoekt daarbij naar parallellen in andere linkse groepen, met de hulp van onder meer datgene wat de Staatsveiligheid beweert. Nochtans is er bij die Staatsveiligheid opvallend weinig talent voor sociale en politieke filosofie en misschien ook niet veel meer talent voor sociologische analyses uit te voeren. Simon Tibo: "Het jaarverslag van Staatsveiligheid uit 2023 beschrijft diezelfde dynamiek: extremisten uit het klassieke revolutionaire communisme en anarchisme zoeken aansluiting bij mainstream linkse thema’s als antifascisme, ecologisme, antiracisme en feminisme. “De tactiek is om zulke ‘hippere’ thema’s in te passen in een breder wereldbeeld. Zo vinden die onderwerpen aansluiting bij klassiek anarchistisch of communistisch denken dat vandaag minder breed gedeeld wordt”, vertelt radicaliseringsexpert Annelies Pauwels van het Vlaamse Vredesinstituut. Een v...

Binnen de linkerzijde (en dan reken ik centrumlinks daar niet bij) is er een invloedrijke tendens om het duidelijk minder belangrijk te vinden wat je van Hamas denkt of er over zegt dan wat je van Israël en de regering van Israël vindt. Maar is dat terecht? Ik bespreek in deze tekst een aantal stromingen met opvattingen die enig gewicht hebben binnen links. Het gaat over opvattingen in verband met Hamas. 1. Dit is de stroming die het maar weinig over Hamas heeft en wil hebben. Vermits de groep over het algemeen in het defensief zit naar het Israëlisch leger toe en er veel meer dodelijke en andere slachtoffers zijn onder Gazanen en Palestijnen dan onder Israëli's. Deze groep gaat er over het algemeen van uit dat de staat Israël al van in het begin een koloniaal project was en dat Palestijnen daar volop het slachtoffer van geworden zijn. Veel mensen in deze stroming vinden dat veel van de Joden eigenlijk niet zoveel te zoeken hebben in Palestina en dat Hamas vooral een reactie is op ...

  Een klein aantal Joden zijn actief binnen de Duitse extreemrechtse AfD via de vereniging 'Juden in der AfD', maar hun impact en zichtbaarheid zijn opvallend beperkt. Dat de AfD breed bekritiseerd wordt in Joodse kringen in Duitsland zal daar niet vreemd aan zijn. Terwijl de AfD beweert pro-Joods te zijn is het eerder anti-Joods. Het bouwt immers deels voort op een Nazistische en anti-Joods racistische traditie. Ook distantieert het zichzelf weinig of niet van anti-Joods racistische uitspraken die AfD leden in het recente of minder recente verleden hebben gedaan. Intussen zijn er nog altijd wel daden van expliciet anti-Joods racisme in Duitsland die vanuit extreemrechts komen. De populariteit van een anti-Joods racisme in internationaal extreemrechts door de geschiedenis heen zal daar niet vreemd aan zijn. Ook het gegeven dat niet alle Joden er wit uitzien zal daar wel mee te maken hebben. Denk bijvoorbeeld aan Ethiopische of Afro-Amerikaanse Joden. Terwijl de AfD zegt de staa...

Als ik terugblik op vroeger dan zocht en vond ik meer inspiratie in de politieke opvattingen van Noam Chomsky in de jaren negentig dan later. Ik sloot net als hij aan bij de internationale libertair socialistische stroming maar deelde zeker niet al zijn opvattingen. Zo vond ik hem te veel teruggrijpen naar  klassiek syndicalisme, en ging ik er steeds meer van uit dat hij te veel inspiratie zocht in de opvattingen van Mikhail Bakoenin en radencommunisten als bijvoorbeeld Rosa Luxemburg. Eerder leerde ik veel van de sociale ecologie van onder andere Murray Bookchin. 13-14 jaar geleden kreeg ik net als Chomsky veel interesse in de internationale bewegingen die in navolging van Occupy Wall Street en de Spaanse Indignados of Verontwaardigden ontstonden. Die, vooral als het gevolg van een aanhoudende economische crisis, opvallend groot werden. Maar die geen institutionele verankering vonden en daarna steeds meer van de kaart verdwenen, plaatsmakend voor andere sociale bewegingen en z...