Opel Antwerpen municipaliseren? Het kan.
De vakbonden blokkeren momenteel terecht de parking met afgewerkte auto's van Opel Antwerpen zodat deze nieuwe wagens de fabriek niet kunnen verlaten. Morgen vindt bij Opel een bijzondere ondernemingsraad plaats en volgens de vakbonden wijst alles op een sluiting van de fabriek.
Opel Antwerpen telde in het begin van de jaren tachtig nog 12.000 werknemers, in september bleven daar dankzij o.a. technologische innovaties 2.700 werknemers van over, daar vielen er tijdens de voorbije maanden nog vierhonderd van weg.
General Motors, het moederbedrijf van Opel, wil een zware sanering doorvoeren bij zijn Europese dochter. Opel wil zijn capaciteit in Europa met 20 procent terugdringen. Daarbij zouden ongeveer 9.000 van de 48.000 banen sneuvelen. Opel heeft vestigingen in negen landen van Europa. Samen gaat het over meer dan 250.000 gezinnen, meer dan 500.000 mensen.
Het is niet Opel zelf, de Vlaamse of de Belgische regering die de toekomst van de fabriek in Antwerpen moeten bepalen, de fabriek moet uiteindelijk in handen komen van de gemeente Antwerpen en zijn inwoners. Die gemeente moet de fabriek omvormen tot een coöperatieve (horizontale besluitvorming op de werkvloer dus) en heroriënteren naar een sociaal verantwoorde, ecologische en duurzame autoproductie. Sp.a Rood, de linkervleugel van de sp.a, pleit voor een nationalisering van de Opelfabriek in Antwerpen. Zelf ben ik daar niet mee akkoord en vind ik een municipalisering ervan een beter idee. Het idee van Peter Mertens, voorzitter van de Pvda, om van Opel een Europees overheidsbedrijf te maken lijkt me weinig haalbaar.
De auto-industrie is nog altijd een belangrijke motor van tewerkstelling en technologische innovatie maar heeft te sterk zijn stempel gedrukt op de Europese samenleving. Bovendien zouden auto's veel langer kunnen meegaan, en veiliger of milieuvriendelijker kunnen zijn. Een nieuwe autofabriek in Antwerpen die niet langer in private handen is, zou dit soort van innovatie gemakkelijk kunnen doorvoeren.
De toekomst is aan de elektrische auto, het openbaar vervoer en de fiets. Een autofabriek dient niet om een kleine groep aandeelhouders te verrijken maar om maatschappelijk noodzakelijke producten op een sociaal en ecologisch verantwoorde manier te produceren. En een ander Antwerpen is mogelijk.
Opel Antwerpen telde in het begin van de jaren tachtig nog 12.000 werknemers, in september bleven daar dankzij o.a. technologische innovaties 2.700 werknemers van over, daar vielen er tijdens de voorbije maanden nog vierhonderd van weg.
General Motors, het moederbedrijf van Opel, wil een zware sanering doorvoeren bij zijn Europese dochter. Opel wil zijn capaciteit in Europa met 20 procent terugdringen. Daarbij zouden ongeveer 9.000 van de 48.000 banen sneuvelen. Opel heeft vestigingen in negen landen van Europa. Samen gaat het over meer dan 250.000 gezinnen, meer dan 500.000 mensen.
Het is niet Opel zelf, de Vlaamse of de Belgische regering die de toekomst van de fabriek in Antwerpen moeten bepalen, de fabriek moet uiteindelijk in handen komen van de gemeente Antwerpen en zijn inwoners. Die gemeente moet de fabriek omvormen tot een coöperatieve (horizontale besluitvorming op de werkvloer dus) en heroriënteren naar een sociaal verantwoorde, ecologische en duurzame autoproductie. Sp.a Rood, de linkervleugel van de sp.a, pleit voor een nationalisering van de Opelfabriek in Antwerpen. Zelf ben ik daar niet mee akkoord en vind ik een municipalisering ervan een beter idee. Het idee van Peter Mertens, voorzitter van de Pvda, om van Opel een Europees overheidsbedrijf te maken lijkt me weinig haalbaar.
De auto-industrie is nog altijd een belangrijke motor van tewerkstelling en technologische innovatie maar heeft te sterk zijn stempel gedrukt op de Europese samenleving. Bovendien zouden auto's veel langer kunnen meegaan, en veiliger of milieuvriendelijker kunnen zijn. Een nieuwe autofabriek in Antwerpen die niet langer in private handen is, zou dit soort van innovatie gemakkelijk kunnen doorvoeren.
De toekomst is aan de elektrische auto, het openbaar vervoer en de fiets. Een autofabriek dient niet om een kleine groep aandeelhouders te verrijken maar om maatschappelijk noodzakelijke producten op een sociaal en ecologisch verantwoorde manier te produceren. En een ander Antwerpen is mogelijk.
