Anarchistische gemeenteraadsleden

Wat maakt iemand anarchistisch? Ik schreef er in 2016 al een tekst over die ik toen op een andere, wat oudere blog van mij postte. Er wordt momenteel veel gezegd en geschreven over mei 1968, omdat we 50 jaar later zijn. Maar een jaar eerder gebeurde er ook iets belangrijk. In mei 1967 hief Provo zichzelf op. Het had in en buiten Amsterdam furore gemaakt als ludieke anarchistische beweging. In Amsterdam had dat ook een electoraal verlengstuk, wat heel ongewoon is voor een anarchistische groep. Provo deed mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in juni 1966. De verkozenen van Provo hebben 4 jaar gezeteld (tot 1970, toen de volgende gemeenteraadsverkiezingen waren). 4 Provo's zetelden in de Amsterdamse gemeenteraad, elk jaar iemand anders om machtsmisbruik te voorkomen. Maar intussen was Provo dus wel opgeheven. Als verkozenen vertegenwoordig je dan in eerste instantie best (de meerderheid van) je kiezers, eerder dan de electorale beweging waar je deel van uitmaakte. Als je heel veel terugkoppelt naar je kiezers blijft het antiautoritair, en werk je op horizontale wijze aan een soort anti-partij partij. In principe kan het op een horizontale manier, al kunnen er problemen opduiken.


----------------- Marcel Sévigny (foto) -------------------

Ik ken iemand die antiautoritaire verkozene was in een gemeenteraad van Montreal toen ik hem daar jaren geleden bezocht. Over zijn ervaringen in Montreal heeft hij ook aardig wat bij elkaar geschreven in het Frans. Zijn naam is Marcel Sévigny. Hij noemde zich toen ik hem bezocht anarchist en libertaire municipalist. Het maakte deel uit van zijn broodwinning, dus je zou het wat kunnen vergelijken met het principe van een vakbondsafgevaardigde. Het probleem dat hij had was dat hoe hij dacht over dingen soms behoorlijk vloekte met hoe zijn kiezers erover dachten. Libertair municipalisme heeft heel veel mensen geïnspireerd. Dat is de grootste verdienste ervan. Het zal in de toekomst ook nog heel veel mensen inspireren.


Popular posts from this blog

Oekraïne, een jaar later (4)

Het belang van de hoofddoekenkwestie

Oekraïne, een jaar later (2)