Wat als er nu verkiezingen zouden zijn in Antwerpen?
Voorstel tot een (imaginair) verkiezingsprogramma voor Antwerpen
Het is wellicht nog lang voordat we opnieuw gemeenteraadsverkiezingen krijgen in de grootstad Antwerpen. Toch is het nu al de moeite om eens na te denken over een verkiezingsprogramma waar we mee aan de slag zouden kunnen gaan, wanneer er toch verkiezingen voor de deur zouden staan. Daarom heb ik een verkiezingsprogramma neergeschreven. Dit (imaginair) verkiezingsprogramma is grotendeels gebaseerd op dat van sociale ecologisten die in 1989 meededen aan gemeenteraadsverkiezingen in de VS (Vermont, Burlington). Het kon niet tot stand komen zonder het langdurig vertaalwerk van mensen die dit programma inspirerend vonden.
We hebben een nieuwe politiek nodig voor Antwerpen – een politiek die gebaseerd is op ecologie, groeicontrole, een morele economie en sociale rechtvaardigheid, en een echte grassroots-democratie.
We hebben een nieuwe beweging nodig – een beweging die niet zomaar een nieuwe partij is om politici te laten verkiezen, maar één waarin gewone mensen dagelijks betrokken zijn bij het politieke proces in buurtorganisaties, studiegroepen of sociale netwerken. Een beweging van mensen die de oorzaken van onze sociale en ecologische problemen aanpakt is dus nodig, en niet een beweging die slechts met de symptomen ervan aan de slag gaat in de vorm van oplapwerk.
Ecologie en Groei
Het Probleem: De ecologische crisis is het grootste probleem waarmee we vandaag geconfronteerd worden. Zoals steeds duidelijker wordt is de aarde nu zelf in gevaar. De planeet ligt letterlijk op sterven. De ecologische crisis houdt zware problemen in die niet meer genegeerd kunnen worden. Er zijn zeer specifieke lokale aspecten aan de ecologische crisis die aangepakt dienen te worden in de vorm van geëngageerde acties op een lokaal niveau. Hierbij is "groei" het grootste probleem.
Antwerpen-grootstad groeit ongecontroleerd, zonder acht te slaan op de noden van de mensen en zonder respect voor een evenwicht tussen ons en ons natuurlijk milieu. We worden geconfronteerd met toenemende urbanisering, lelijke bouwprojecten, verkeersfiles, gentrificatie, verrechtsing,... We hebben het vooruitzicht van nog meer grote autowegen, een groot viaduct in de Antwerpse binnenstad die de naam Lange Wapper draagt, het verdere verlies van open ruimtes in onze grootstad en een blijvend probleem van veel afval en sluikstorten. De astma grijpt om zich heen. De stress van het grootstadsleven dringt binnen in elk aspect van ons leven.
Het Alternatief: Er moet een stopzetting van de groei komen. Het is van het grootste belang dat aan iedereen de tijd wordt gegeven om de problemen waarmee Antwerpen geconfronteerd wordt in voor iedereen open toegankelijke vergaderingen te bediscussiëren, en om op democratische wijze te bepalen hoe onze wijken kunnen evolueren op een ecologische, humanistische en rationele manier. Het is tijd voor een jaarlijks objectief rapport over de staat van het milieu in onze grootstad en omstreken waarvan iedereen gemakkelijk kennis kan nemen. Het is tijd voor ernstige inspanningen om alternatieve energiebronnen aan te boren... zoals waterkracht, zonne– en wind-energie. Recyclage en het reduceren van afval dienen prioritair te zijn, evenals het creëren van een regionaal plan om onze plaatselijke energiebronnen op een coöperatieve en democratische wijze te delen met aangrenzende regio's of provincies. De toekomst van Antwerpen moet bepaald worden door ecologische en menselijke noden, en niet door privé–belangen en "ontwikkelaars" die op de kap van vele inwoners van Antwerpen rijk worden.
Een Morele Economie
Het Probleem: We leven in een competitieve economie die zegt: "groei of sterf", en die morele noch ecologische grenzen kent. Het ligt in de aard van de markteconomie om uit te breiden tot ze de planeet vernielt. Niet alleen vernielt deze waanzinnige vorm van groeien het natuurlijk milieu, ook de menselijke gemeenschappen lijden er sterk onder.
Hoewel onze lokale economie "groeit" op een weergaloze wijze, zorgt ze niet voor basisbehoeften zoals fatsoenlijk wonen of een leefbaar inkomen voor iedereen. Een groeiende klasse van ondergeprivilegieerde inwoners wordt geconfronteerd met groeiende problemen. De egoïstische, competitieve relaties – broedsels van de markteconomie – nemen de plaats in van coöperatieve, morele verhoudingen tussen mensen.
Het Alternatief: We dienen niet alleen een ecologisch maar ook een sociaal–ecologisch perspectief te ontwikkelen dat betrekking heeft op de problemen waarmee onze grootstad geconfronteerd wordt. We mogen geen ecologische kwesties uitspelen tegen sociale kwesties. Een goed wonen, een leefbaar inkomen en goede werkomstandigheden zijn rechten en geen privileges. Analoog daaraan hebben mensen het recht om in een gezonde en harmonische omgeving te leven. Praktische stappen kunnen er genomen worden om deze rechten een bestaan te geven.
Grassroots-democratie
Het Probleem: De ecologische en sociale problemen waarmee de grootstad Antwerpen en de provincie Antwerpen geconfronteerd worden, worden niet ernstig genomen... omdat een erg gecentraliseerd en bureaucratisch stadsbestuur de inwoners van Antwerpen de weinige macht ontneemt die ze hebben. Onder het mom van zogenaamd populair leiderschap heeft een nieuwe klasse van technocratische managers ons gereduceerd van actieve inwoners tot passieve belastingbetalers. Directe democratie wordt ondergraven door technici die misprijzend staan tegenover bevolkingsbestuur. Een uitgesproken voorbeeld hiervan vormt de geplande Oosterweelverbinding met het in de binnenstad gepland viaduct “Lange Wapper”, een project dat men de bevolking van Antwerpen in de maag wilt splitsen maar geen draagvlak heeft onder de inwoners.
Het Alternatief: We hebben een nieuwe politiek nodig in onze grootstad, met een andere administratie en allerlei vormen van decentralisering. We hebben echte buurtvergaderingen nodig, met een in de tijd toenemende beslissingsmacht voor deze vergaderingen om een sociaal en ecologisch bestuur in te stellen en ons te helpen onze regio te besturen.
De machtscentralisatie in de handen van de burgemeester en het stadsbestuur moet dringend tegengegaan worden, vermits ze slechts verrechtsing in de hand werkt. Er moet daarentegen ruimte komen voor meer zelfbestuur.
Er moeten buurtvergaderingen komen en open discussies over de toekomst van Antwerpen, en er dient gratis kinderopvang voorzien te worden voor de ouders die hieraan willen deelnemen. De inwoners van Antwerpen moeten ook het recht hebben om schepenen terug te roepen die hun mandaat onvoldoende ernstig nemen.
De grootstad Antwerpen moet het voortouw nemen om zelfbestuur in Vlaanderen te verwezenlijken, zodat de gemeenten en steden hun zaken zo vrij als mogelijk kunnen beheren zonder staats- of deelstaatsinmenging.
Antwerpen dient eveneens het voortouw te nemen om regionale democratische confederaties op te richten waarin naburige gemeenten ook deelnemen, om regionale aangelegenheden als transport, groei en andere milieu- of economische problemen aan te pakken.
Sociale Rechtvaardigheid
Het Probleem: We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe onderklasse van arme mensen, vooral vrouwen, die bittere armoede lijden te midden van een ongelofelijke overvloed. Aanzienlijk grote groepen mensen werken in slechtbetaalde banen of zijn dakloos. De ouderen worden verwaarloosd en weggestopt, net als de thuislozen en diegenen die niet aan een fatsoenlijke woonst geraken – allochtonen en holebis worden gediscrimineerd. Sociale onrechtvaardigheid is een factor van belang geworden in het dagelijkse leven van onze grootstad.
Het Alternatief: Antwerpen moet de "meest leefbare stad" voor al zijn inwoners worden, het moet opnieuw kleiner worden als stad. De grootstad moet gedecentraliseerd worden zodat kleinere steden ontstaan in een van flora en fauna voorziene, leefbare regio. Er moet een vergroening van Antwerpen komen! Groen betekent ecologie, en ecologie betekent een harmonische, participatieve gemeenschap van mensen en andere levensvormen. Maar dit betekent op zijn beurt dat we dienen te leven in een harmonische, participatieve gemeenschap van mensen.
Zonder een gemeenschap die geleid wordt door ecologische principes en sociale rechtvaardigheid zullen we getuige zijn van een grootschalige en versnelde achteruitgang van ons milieu en de verdere vernietiging van alles wat de Antwerpse regio tot een leefbare plaats maakt voor onszelf en onze kinderen.
Ook de vervrouwelijking van de armoede moet beëindigd worden, door doortastende gemeenschappelijke actie. Vrouwen moeten een evenwaardig salaris krijgen voor hun werk. Gratis kinderopvang dient voorzien te worden voor elke ouder die dit verlangt. De problemen van de daklozen moeten creatief aangepakt worden door de gemeenschap, teneinde de daklozen controle te geven over hun behuizing.
- een gemeentelijke bank – gecontroleerd door de gemeenschap – die voorziet in leningen tegen lage intrest voor de aankoop en herstellingen van woningen, en voor vernieuwende ecologische bouwprojecten voor de mensen met lage inkomens
- uitgifte van obligaties en wijzigingen in belastingen met als doel behuizing te bezorgen aan de behoeftigen en de ouderen, zo veel als dat er nodig is
- een direct netwerk tussen landbouwers en consumenten om de lokale landbouw te stimuleren
- gemeentelijke verwerving van open land – door de gemeenschap te beheren – voor recreatie, tuinbouw en parken
- door de gemeenschap gecontroleerde coöperatieven en alternatieve technologieën, te ontwikkelen en toe te passen om kwaliteitsgoederen te produceren
Oude buurten moeten structureel worden geherwaardeerd in het belang van de bewoners die er nu in leven – niet in het belang van geprivilegieerde mensen die hopen ze morgen binnen te dringen zoals de ongeschreven wetten van gentrificatie voorschrijven.
Deze basisdoelen op ecologisch en menselijk vlak – en vele andere doelen die voorgesteld kunnen worden – zijn niet onrealistisch of onbereikbaar. Sommige van deze basisdoelen kunnen zelfs onmiddellijk gerealiseerd worden, voor andere zal het ongetwijfeld de nodige tijd vergen. Maar het zijn minimumdoelen waarnaar alle sociaal betrokken en democratisch georiënteerde inwoners dienen te streven. Deze doelen kunnen enkel bereikt worden door een groeiende anti–autoritaire beweging, een beweging die poogt een grassroots-democratie te creëren. Het beeld van vooruitgang en beschaving als een hersenloze groei moet vervangen worden door een visie van ecologische vooruitgang die uiteindelijk een nieuwe harmonie tussen de mensheid en de rest van de natuur zal bevorderen.
Help mee een nieuwe politiek en een nieuwe beweging te creëren!
Het is wellicht nog lang voordat we opnieuw gemeenteraadsverkiezingen krijgen in de grootstad Antwerpen. Toch is het nu al de moeite om eens na te denken over een verkiezingsprogramma waar we mee aan de slag zouden kunnen gaan, wanneer er toch verkiezingen voor de deur zouden staan. Daarom heb ik een verkiezingsprogramma neergeschreven. Dit (imaginair) verkiezingsprogramma is grotendeels gebaseerd op dat van sociale ecologisten die in 1989 meededen aan gemeenteraadsverkiezingen in de VS (Vermont, Burlington). Het kon niet tot stand komen zonder het langdurig vertaalwerk van mensen die dit programma inspirerend vonden.
We hebben een nieuwe politiek nodig voor Antwerpen – een politiek die gebaseerd is op ecologie, groeicontrole, een morele economie en sociale rechtvaardigheid, en een echte grassroots-democratie.
We hebben een nieuwe beweging nodig – een beweging die niet zomaar een nieuwe partij is om politici te laten verkiezen, maar één waarin gewone mensen dagelijks betrokken zijn bij het politieke proces in buurtorganisaties, studiegroepen of sociale netwerken. Een beweging van mensen die de oorzaken van onze sociale en ecologische problemen aanpakt is dus nodig, en niet een beweging die slechts met de symptomen ervan aan de slag gaat in de vorm van oplapwerk.
Ecologie en Groei
Het Probleem: De ecologische crisis is het grootste probleem waarmee we vandaag geconfronteerd worden. Zoals steeds duidelijker wordt is de aarde nu zelf in gevaar. De planeet ligt letterlijk op sterven. De ecologische crisis houdt zware problemen in die niet meer genegeerd kunnen worden. Er zijn zeer specifieke lokale aspecten aan de ecologische crisis die aangepakt dienen te worden in de vorm van geëngageerde acties op een lokaal niveau. Hierbij is "groei" het grootste probleem.
Antwerpen-grootstad groeit ongecontroleerd, zonder acht te slaan op de noden van de mensen en zonder respect voor een evenwicht tussen ons en ons natuurlijk milieu. We worden geconfronteerd met toenemende urbanisering, lelijke bouwprojecten, verkeersfiles, gentrificatie, verrechtsing,... We hebben het vooruitzicht van nog meer grote autowegen, een groot viaduct in de Antwerpse binnenstad die de naam Lange Wapper draagt, het verdere verlies van open ruimtes in onze grootstad en een blijvend probleem van veel afval en sluikstorten. De astma grijpt om zich heen. De stress van het grootstadsleven dringt binnen in elk aspect van ons leven.
Het Alternatief: Er moet een stopzetting van de groei komen. Het is van het grootste belang dat aan iedereen de tijd wordt gegeven om de problemen waarmee Antwerpen geconfronteerd wordt in voor iedereen open toegankelijke vergaderingen te bediscussiëren, en om op democratische wijze te bepalen hoe onze wijken kunnen evolueren op een ecologische, humanistische en rationele manier. Het is tijd voor een jaarlijks objectief rapport over de staat van het milieu in onze grootstad en omstreken waarvan iedereen gemakkelijk kennis kan nemen. Het is tijd voor ernstige inspanningen om alternatieve energiebronnen aan te boren... zoals waterkracht, zonne– en wind-energie. Recyclage en het reduceren van afval dienen prioritair te zijn, evenals het creëren van een regionaal plan om onze plaatselijke energiebronnen op een coöperatieve en democratische wijze te delen met aangrenzende regio's of provincies. De toekomst van Antwerpen moet bepaald worden door ecologische en menselijke noden, en niet door privé–belangen en "ontwikkelaars" die op de kap van vele inwoners van Antwerpen rijk worden.
Een Morele Economie
Het Probleem: We leven in een competitieve economie die zegt: "groei of sterf", en die morele noch ecologische grenzen kent. Het ligt in de aard van de markteconomie om uit te breiden tot ze de planeet vernielt. Niet alleen vernielt deze waanzinnige vorm van groeien het natuurlijk milieu, ook de menselijke gemeenschappen lijden er sterk onder.
Hoewel onze lokale economie "groeit" op een weergaloze wijze, zorgt ze niet voor basisbehoeften zoals fatsoenlijk wonen of een leefbaar inkomen voor iedereen. Een groeiende klasse van ondergeprivilegieerde inwoners wordt geconfronteerd met groeiende problemen. De egoïstische, competitieve relaties – broedsels van de markteconomie – nemen de plaats in van coöperatieve, morele verhoudingen tussen mensen.
Het Alternatief: We dienen niet alleen een ecologisch maar ook een sociaal–ecologisch perspectief te ontwikkelen dat betrekking heeft op de problemen waarmee onze grootstad geconfronteerd wordt. We mogen geen ecologische kwesties uitspelen tegen sociale kwesties. Een goed wonen, een leefbaar inkomen en goede werkomstandigheden zijn rechten en geen privileges. Analoog daaraan hebben mensen het recht om in een gezonde en harmonische omgeving te leven. Praktische stappen kunnen er genomen worden om deze rechten een bestaan te geven.
Grassroots-democratie
Het Probleem: De ecologische en sociale problemen waarmee de grootstad Antwerpen en de provincie Antwerpen geconfronteerd worden, worden niet ernstig genomen... omdat een erg gecentraliseerd en bureaucratisch stadsbestuur de inwoners van Antwerpen de weinige macht ontneemt die ze hebben. Onder het mom van zogenaamd populair leiderschap heeft een nieuwe klasse van technocratische managers ons gereduceerd van actieve inwoners tot passieve belastingbetalers. Directe democratie wordt ondergraven door technici die misprijzend staan tegenover bevolkingsbestuur. Een uitgesproken voorbeeld hiervan vormt de geplande Oosterweelverbinding met het in de binnenstad gepland viaduct “Lange Wapper”, een project dat men de bevolking van Antwerpen in de maag wilt splitsen maar geen draagvlak heeft onder de inwoners.
Het Alternatief: We hebben een nieuwe politiek nodig in onze grootstad, met een andere administratie en allerlei vormen van decentralisering. We hebben echte buurtvergaderingen nodig, met een in de tijd toenemende beslissingsmacht voor deze vergaderingen om een sociaal en ecologisch bestuur in te stellen en ons te helpen onze regio te besturen.
De machtscentralisatie in de handen van de burgemeester en het stadsbestuur moet dringend tegengegaan worden, vermits ze slechts verrechtsing in de hand werkt. Er moet daarentegen ruimte komen voor meer zelfbestuur.
Er moeten buurtvergaderingen komen en open discussies over de toekomst van Antwerpen, en er dient gratis kinderopvang voorzien te worden voor de ouders die hieraan willen deelnemen. De inwoners van Antwerpen moeten ook het recht hebben om schepenen terug te roepen die hun mandaat onvoldoende ernstig nemen.
De grootstad Antwerpen moet het voortouw nemen om zelfbestuur in Vlaanderen te verwezenlijken, zodat de gemeenten en steden hun zaken zo vrij als mogelijk kunnen beheren zonder staats- of deelstaatsinmenging.
Antwerpen dient eveneens het voortouw te nemen om regionale democratische confederaties op te richten waarin naburige gemeenten ook deelnemen, om regionale aangelegenheden als transport, groei en andere milieu- of economische problemen aan te pakken.
Sociale Rechtvaardigheid
Het Probleem: We zijn getuige van de opkomst van een nieuwe onderklasse van arme mensen, vooral vrouwen, die bittere armoede lijden te midden van een ongelofelijke overvloed. Aanzienlijk grote groepen mensen werken in slechtbetaalde banen of zijn dakloos. De ouderen worden verwaarloosd en weggestopt, net als de thuislozen en diegenen die niet aan een fatsoenlijke woonst geraken – allochtonen en holebis worden gediscrimineerd. Sociale onrechtvaardigheid is een factor van belang geworden in het dagelijkse leven van onze grootstad.
Het Alternatief: Antwerpen moet de "meest leefbare stad" voor al zijn inwoners worden, het moet opnieuw kleiner worden als stad. De grootstad moet gedecentraliseerd worden zodat kleinere steden ontstaan in een van flora en fauna voorziene, leefbare regio. Er moet een vergroening van Antwerpen komen! Groen betekent ecologie, en ecologie betekent een harmonische, participatieve gemeenschap van mensen en andere levensvormen. Maar dit betekent op zijn beurt dat we dienen te leven in een harmonische, participatieve gemeenschap van mensen.
Zonder een gemeenschap die geleid wordt door ecologische principes en sociale rechtvaardigheid zullen we getuige zijn van een grootschalige en versnelde achteruitgang van ons milieu en de verdere vernietiging van alles wat de Antwerpse regio tot een leefbare plaats maakt voor onszelf en onze kinderen.
Ook de vervrouwelijking van de armoede moet beëindigd worden, door doortastende gemeenschappelijke actie. Vrouwen moeten een evenwaardig salaris krijgen voor hun werk. Gratis kinderopvang dient voorzien te worden voor elke ouder die dit verlangt. De problemen van de daklozen moeten creatief aangepakt worden door de gemeenschap, teneinde de daklozen controle te geven over hun behuizing.
- een gemeentelijke bank – gecontroleerd door de gemeenschap – die voorziet in leningen tegen lage intrest voor de aankoop en herstellingen van woningen, en voor vernieuwende ecologische bouwprojecten voor de mensen met lage inkomens
- uitgifte van obligaties en wijzigingen in belastingen met als doel behuizing te bezorgen aan de behoeftigen en de ouderen, zo veel als dat er nodig is
- een direct netwerk tussen landbouwers en consumenten om de lokale landbouw te stimuleren
- gemeentelijke verwerving van open land – door de gemeenschap te beheren – voor recreatie, tuinbouw en parken
- door de gemeenschap gecontroleerde coöperatieven en alternatieve technologieën, te ontwikkelen en toe te passen om kwaliteitsgoederen te produceren
Oude buurten moeten structureel worden geherwaardeerd in het belang van de bewoners die er nu in leven – niet in het belang van geprivilegieerde mensen die hopen ze morgen binnen te dringen zoals de ongeschreven wetten van gentrificatie voorschrijven.
Deze basisdoelen op ecologisch en menselijk vlak – en vele andere doelen die voorgesteld kunnen worden – zijn niet onrealistisch of onbereikbaar. Sommige van deze basisdoelen kunnen zelfs onmiddellijk gerealiseerd worden, voor andere zal het ongetwijfeld de nodige tijd vergen. Maar het zijn minimumdoelen waarnaar alle sociaal betrokken en democratisch georiënteerde inwoners dienen te streven. Deze doelen kunnen enkel bereikt worden door een groeiende anti–autoritaire beweging, een beweging die poogt een grassroots-democratie te creëren. Het beeld van vooruitgang en beschaving als een hersenloze groei moet vervangen worden door een visie van ecologische vooruitgang die uiteindelijk een nieuwe harmonie tussen de mensheid en de rest van de natuur zal bevorderen.
Help mee een nieuwe politiek en een nieuwe beweging te creëren!
