Vlaanderen en de N-VA
In een recente peiling haalt de N-VA ongeveer een kwart van de stemmen in Vlaanderen. Vermits die peiling vlak na de val van de federale regering werd afgenomen is dat wellicht wat hoog ingeschat. Anderzijds... Lijst Dedecker ligt in de touwen (dat komt er van als men er net als het VB een boksmatch van maakt en men intern ook meer en meer verdeeld is). En het Vlaams Belang.. ach ja, dat is dus geen partij waar heel veel mensen een leven lang voor blijven stemmen. Noch het VB, noch Lijst Dedecker (LDD) hebben een massabeweging kunnen vormen. Hun sukses is in grote mate electoraal van aard, hun praktijk is elitair en ruikt erg naar geldgewin.
Toch hebben veel Vlamingen (net als VB en LDD) heimwee naar een Vlaamse culturele éénheid, in een veranderend en multicultureler wordend Vlaanderen is daar echter steeds minder sprake van. Al die mensen die klein-links, Groen!, en sp.a stemmen, ze voelen zich steeds minder thuis in Vlaanderen. Veel linksen in Vlaanderen lonken naar de linkerzijde in Brussel, Wallonië en andere regio's, en linksen hier die zichzelf flamingant noemen, die voelen zich gemarginaliseerd.
De vraag is dan ook wat de toekomst brengt voor de N-VA, want die partij kan niet blijven volhouden dat die Vlaamse culturele éénheid er nog wel is. Wat bindt veel Vlamingen? Het katholicisme steeds minder, het VB ook steeds minder, de N-VA dan misschien? Het is maar de vraag in hoeverre die partij op lange termijn de bindingen in Vlaanderen kan verzekeren.
Er is veel mis met die N-VA... De partij wil kernenergie in Vlaanderen behouden en gaat in de praktijk niks willen doen aan de vele ongevallen in het verkeer. Veiligheid, daar staat de N-VA dus niet voor, al doet het erg zijn best om het tegendeel te bewijzen door een harde aanpak van criminaliteit te bepleiten. Alsof criminaliteit niet vele verschillende vormen kent en daar allemaal zo'n gemakkelijk introduceerbare oplossingen of alternatieven voor bestaan.
De N-VA streeft zelfs naar een onafhankelijk Vlaanderen, een Vlaamse regio die zich meer kan inschakelen in Europa en zijn economische logica dan Wallonië. Een éénheidsleger wil de N-VA à la limite nog behouden maar voor de rest lijkt het de institutionele en culturele invloeden van Wallonië veel meer te willen inperken. De N-VA lijkt vooral de partij te zijn van de voormalige VB- en Volksuniestemmers, de eigen historiek gaat niet ver terug en dateert van de tijd toen de Volksunie uiteen viel.
Het te verwachten electoraal sukses van de N-VA is er vooral doordat het meer op de tijdsgeest wil inspelen dan CD&V, Open Vld, Lijst Dedecker en VB. Anders dan die partijen heeft de N-VA bijvoorbeeld vrij snel, zonder openlijke verdeeldheid en zonder taboes, de internationaal steeds meer bekritiseerde schurkenstaat Israël bekritiseerd deze week, en volgt het steeds meer de weg van een pragmatisch maar centrum-rechts Vlaams-nationalisme.
Toch hebben veel Vlamingen (net als VB en LDD) heimwee naar een Vlaamse culturele éénheid, in een veranderend en multicultureler wordend Vlaanderen is daar echter steeds minder sprake van. Al die mensen die klein-links, Groen!, en sp.a stemmen, ze voelen zich steeds minder thuis in Vlaanderen. Veel linksen in Vlaanderen lonken naar de linkerzijde in Brussel, Wallonië en andere regio's, en linksen hier die zichzelf flamingant noemen, die voelen zich gemarginaliseerd.
De vraag is dan ook wat de toekomst brengt voor de N-VA, want die partij kan niet blijven volhouden dat die Vlaamse culturele éénheid er nog wel is. Wat bindt veel Vlamingen? Het katholicisme steeds minder, het VB ook steeds minder, de N-VA dan misschien? Het is maar de vraag in hoeverre die partij op lange termijn de bindingen in Vlaanderen kan verzekeren.
Er is veel mis met die N-VA... De partij wil kernenergie in Vlaanderen behouden en gaat in de praktijk niks willen doen aan de vele ongevallen in het verkeer. Veiligheid, daar staat de N-VA dus niet voor, al doet het erg zijn best om het tegendeel te bewijzen door een harde aanpak van criminaliteit te bepleiten. Alsof criminaliteit niet vele verschillende vormen kent en daar allemaal zo'n gemakkelijk introduceerbare oplossingen of alternatieven voor bestaan.
De N-VA streeft zelfs naar een onafhankelijk Vlaanderen, een Vlaamse regio die zich meer kan inschakelen in Europa en zijn economische logica dan Wallonië. Een éénheidsleger wil de N-VA à la limite nog behouden maar voor de rest lijkt het de institutionele en culturele invloeden van Wallonië veel meer te willen inperken. De N-VA lijkt vooral de partij te zijn van de voormalige VB- en Volksuniestemmers, de eigen historiek gaat niet ver terug en dateert van de tijd toen de Volksunie uiteen viel.
Het te verwachten electoraal sukses van de N-VA is er vooral doordat het meer op de tijdsgeest wil inspelen dan CD&V, Open Vld, Lijst Dedecker en VB. Anders dan die partijen heeft de N-VA bijvoorbeeld vrij snel, zonder openlijke verdeeldheid en zonder taboes, de internationaal steeds meer bekritiseerde schurkenstaat Israël bekritiseerd deze week, en volgt het steeds meer de weg van een pragmatisch maar centrum-rechts Vlaams-nationalisme.
