Occupy als start van een nieuwe tegencultuur
Ik
ben het beu om te horen of lezen dat Occupy niet lang geleden sukses had
maar dat er nu niet veel van overblijft. Sociale bewegingen komen en
gaan nu eenmaal. So what? Ze hebben hoogtes en laagtes, kennen goede
samenwerking of onenigheden en vooral: ze kennen ook opvolgers en zeker
als ze kampen met veel repressie. Leg dus daar eens de nadruk op in
plaats van de mainstream media na te praten en het te hebben over "het vroegere sukses van Occupy".
Na en tijdens Occupy kwamen in Antwerpen en Brussel o.a. de ecologische actiepicknicks, het Common netwerk, de weggeefacties, de acties tegen Monsanto, de studiegroepen, filmavonden en debatten, de grotere nadruk op het met alternatieve economie en do it yourself cultuur bezig zijn,...
In andere landen in de wereld is er ook vaak opvolging in de vorm van vanalles en nog wat. Het leven is meer dan een tentenkamp of volksvergadering op een plein. En het actiegegeven is meer dan het opzetten van een Guy Fawkes masker. Occupy was de start van een nieuwe tegencultuur in de Westerse landen, een tegencultuur die niet alleen kleine vertakkingen kreeg tot in Turkije, Zuid-Oost Azië en Brazilië maar ook nog lang niet dood is, integendeel.
Occupy is naast een actiebeweging ook een overlegplatform voor mensen en groepen met verschillende ideologische achtergronden. Ik vind dat op zich al behoorlijk waardevol, zo'n overlegplatform was er voordien niet. De andersglobalisatiebeweging probeerde dat ook te zijn maar was daarvoor te breed van opzet, zelfs binnen het minder diverse Occupy leidt die diversiteit in standpunten regelmatig tot problemen.
Occupy is en was gewoon 1 van de bewegingen in die nieuwe tegencultuur, die tegencultuur is niet expliciet anti-kapitalistisch. Of dat echter zo belangrijk is weet ik niet. Trotskisme bijvoorbeeld is wel expliciet anti-kapitalistisch. Hebben we daarom zoveel aan trotskisme? Ik dacht van niet.
Ik vind Occupy zelf noch politiek noch apolitiek. Partijpolitiek is helaas ook niet politiek in de goede zin van het woord trouwens. Het gaat over staatkunde/staatmanschap vooral, met zijn nodige tekorten op democratisch vlak. Meer zelfs: de partijpolitiek maakt over het algemeen directe democratie kapot en staat meer en meer in functie van de belangen van grote bedrijven.
Occupy laat zich erg inspireren door de idee van directe democratie en verzet zich van traditie vooral tegen plutocatie en de macht van de rijke kleine minderheid. In die zin staat het concept dicht bij de betekenis van politiek in de oorspronkelijke zin van het woord.
Volgens mij zal er altijd en immer politiek nodig zijn, zeker bij besluitvorming in volksvergaderingen (zoals in de Griekse polis Athene ooit bijvoorbeeld gebeurde), daar ligt ook de oorspronkelijke betekenis van politiek (cfr. het woord polis). Tot een stuk in de middeleeuwen had politiek nog altijd die betekenis, als besluitvorming van mensen zelf in plaats van via "representatie".
Is Occupy te weinig efficiënt? Moet het meer eisen stellen? Ik ben zeker niet tegen eisen stellen als Occupy, minimumeisen gaan dan over dingen die op korte termijn ingewilligd dienen te worden en maximumeisen over dingen voor de lange termijn.
Efficiëntie gaat echter ook over het volop rekening houden met de karakters en persoonlijkheden binnen een groep bijvoorbeeld, en niet iedereen functioneert bijvoorbeeld in een hiërarchische organisatie als de PVDA of een soortgelijke linkse partij, integendeel.
Moet Occupy pleiten voor taksen en een basisinkomen? Heeft Occupy te weinig een eensluidende visie? We zijn daar binnen Occupy Antwerp niet afkerig van, welke concrete invullingen en op welke termijn die te realiseren zijn is echter een andere kwestie. Ik ben lid van de facebookgroep 'Basisinkomen Antwerpen' en daarin is er al behoorlijk wat discussie over welke strategie te hanteren, dus dat aspect gaat niet veel veranderen qua al dan niet eensluidende visie. Bovendien: Occupy wilt echt een open beweging zijn. Wie een basisinkomen een reformistisch gegeven vindt en het principe gewoon huldigt van geld afschaffen en 'iedereen laten werken naar vermogen en krijgen naar behoefte' is voor mij meer dan welkom.
Na en tijdens Occupy kwamen in Antwerpen en Brussel o.a. de ecologische actiepicknicks, het Common netwerk, de weggeefacties, de acties tegen Monsanto, de studiegroepen, filmavonden en debatten, de grotere nadruk op het met alternatieve economie en do it yourself cultuur bezig zijn,...
In andere landen in de wereld is er ook vaak opvolging in de vorm van vanalles en nog wat. Het leven is meer dan een tentenkamp of volksvergadering op een plein. En het actiegegeven is meer dan het opzetten van een Guy Fawkes masker. Occupy was de start van een nieuwe tegencultuur in de Westerse landen, een tegencultuur die niet alleen kleine vertakkingen kreeg tot in Turkije, Zuid-Oost Azië en Brazilië maar ook nog lang niet dood is, integendeel.
Occupy is naast een actiebeweging ook een overlegplatform voor mensen en groepen met verschillende ideologische achtergronden. Ik vind dat op zich al behoorlijk waardevol, zo'n overlegplatform was er voordien niet. De andersglobalisatiebeweging probeerde dat ook te zijn maar was daarvoor te breed van opzet, zelfs binnen het minder diverse Occupy leidt die diversiteit in standpunten regelmatig tot problemen.
Occupy is en was gewoon 1 van de bewegingen in die nieuwe tegencultuur, die tegencultuur is niet expliciet anti-kapitalistisch. Of dat echter zo belangrijk is weet ik niet. Trotskisme bijvoorbeeld is wel expliciet anti-kapitalistisch. Hebben we daarom zoveel aan trotskisme? Ik dacht van niet.
Ik vind Occupy zelf noch politiek noch apolitiek. Partijpolitiek is helaas ook niet politiek in de goede zin van het woord trouwens. Het gaat over staatkunde/staatmanschap vooral, met zijn nodige tekorten op democratisch vlak. Meer zelfs: de partijpolitiek maakt over het algemeen directe democratie kapot en staat meer en meer in functie van de belangen van grote bedrijven.
Occupy laat zich erg inspireren door de idee van directe democratie en verzet zich van traditie vooral tegen plutocatie en de macht van de rijke kleine minderheid. In die zin staat het concept dicht bij de betekenis van politiek in de oorspronkelijke zin van het woord.
Volgens mij zal er altijd en immer politiek nodig zijn, zeker bij besluitvorming in volksvergaderingen (zoals in de Griekse polis Athene ooit bijvoorbeeld gebeurde), daar ligt ook de oorspronkelijke betekenis van politiek (cfr. het woord polis). Tot een stuk in de middeleeuwen had politiek nog altijd die betekenis, als besluitvorming van mensen zelf in plaats van via "representatie".
Is Occupy te weinig efficiënt? Moet het meer eisen stellen? Ik ben zeker niet tegen eisen stellen als Occupy, minimumeisen gaan dan over dingen die op korte termijn ingewilligd dienen te worden en maximumeisen over dingen voor de lange termijn.
Efficiëntie gaat echter ook over het volop rekening houden met de karakters en persoonlijkheden binnen een groep bijvoorbeeld, en niet iedereen functioneert bijvoorbeeld in een hiërarchische organisatie als de PVDA of een soortgelijke linkse partij, integendeel.
Moet Occupy pleiten voor taksen en een basisinkomen? Heeft Occupy te weinig een eensluidende visie? We zijn daar binnen Occupy Antwerp niet afkerig van, welke concrete invullingen en op welke termijn die te realiseren zijn is echter een andere kwestie. Ik ben lid van de facebookgroep 'Basisinkomen Antwerpen' en daarin is er al behoorlijk wat discussie over welke strategie te hanteren, dus dat aspect gaat niet veel veranderen qua al dan niet eensluidende visie. Bovendien: Occupy wilt echt een open beweging zijn. Wie een basisinkomen een reformistisch gegeven vindt en het principe gewoon huldigt van geld afschaffen en 'iedereen laten werken naar vermogen en krijgen naar behoefte' is voor mij meer dan welkom.
