Over herinneringen en aan te raden boeken
Als jonge twintiger werd ik actief in de Anarchistische beweging,
voelde me echter er niet in thuis en verliet al snel de scene, die zich
in Vlaanderen vooral in Gent en in mindere mate Leuven afspeelde. Ik had
te veel interesse in het filosofisch werk van o.a. Erich Fromm, Herbert
Marcuse en Michel Foucault om mezelf anarchist te noemen. Ik ging ook
voor een doorgedreven pacifisme maar was volop zoekend naar een ideologische niche waar ik me in thuis voelde.
Ik heb me in die tijd ook nog heel even tegelijkertijd Anarchist en Marxist genoemd. Ik had echter nog nooit een volledige tekst van Karl Marx gelezen en vond Communistische partijtjes als de PVDA en die van Trotskisten hopeloos dogmatisch. Van Che Guevara en Mao Tse Toeng moest ik niks weten, mijn pacifisme en antistaatsdenken vloekten daar helemaal mee.
Midden jaren negentig ontdekte ik volop het werk van Murray Bookchin, al eerder was hij één van die denk(st)ers die me interesse deden krijgen in waar het anarchisme voor stond. Door het werk van o.a. Bookchin werd ik na een kortstondig afscheid opnieuw actief in de Anarchistische beweging en noemde mijn eigen ideologische invalshoek eco-anarchistisch.
Mijn voornaamste evolutie ging toen misschien wel over het feit dat ik minder interesse kreeg in psychologie en meer interesse kreeg in sociale ecologie, directe actie en politieke filosofie.
Onlangs vroeg iemand me welk boek ik nu het meest zou aanraden. Moeilijke vraag, het hangt er van af wat iemand al dan niet gelezen heeft. Van Murray Bookchin zou ik bijvoorbeeld nog altijd al gauw een boek aanraden, maar simpele kost is dat nooit geweest.
Voor wie weinig filosofisch politieke achtergrond heeft is een inleidend werk over "het Anarchisme" van een Daniel Guerin, George Woodcock of Anton Constandse geen slecht idee lijkt me. Van Murray Bookchin is 'Remaking society' een heel goed standaardwerk, en van zijn 'The modern crisis' heb ik ook erg genoten. Het enige boek dat van Murray B. in het Nederlands vertaald is heet 'Ecologie en anarchisme' en is moeilijk vindbaar maar ik heb er nog kopies van.
Ik heb me in die tijd ook nog heel even tegelijkertijd Anarchist en Marxist genoemd. Ik had echter nog nooit een volledige tekst van Karl Marx gelezen en vond Communistische partijtjes als de PVDA en die van Trotskisten hopeloos dogmatisch. Van Che Guevara en Mao Tse Toeng moest ik niks weten, mijn pacifisme en antistaatsdenken vloekten daar helemaal mee.
Midden jaren negentig ontdekte ik volop het werk van Murray Bookchin, al eerder was hij één van die denk(st)ers die me interesse deden krijgen in waar het anarchisme voor stond. Door het werk van o.a. Bookchin werd ik na een kortstondig afscheid opnieuw actief in de Anarchistische beweging en noemde mijn eigen ideologische invalshoek eco-anarchistisch.
Mijn voornaamste evolutie ging toen misschien wel over het feit dat ik minder interesse kreeg in psychologie en meer interesse kreeg in sociale ecologie, directe actie en politieke filosofie.
Onlangs vroeg iemand me welk boek ik nu het meest zou aanraden. Moeilijke vraag, het hangt er van af wat iemand al dan niet gelezen heeft. Van Murray Bookchin zou ik bijvoorbeeld nog altijd al gauw een boek aanraden, maar simpele kost is dat nooit geweest.
Voor wie weinig filosofisch politieke achtergrond heeft is een inleidend werk over "het Anarchisme" van een Daniel Guerin, George Woodcock of Anton Constandse geen slecht idee lijkt me. Van Murray Bookchin is 'Remaking society' een heel goed standaardwerk, en van zijn 'The modern crisis' heb ik ook erg genoten. Het enige boek dat van Murray B. in het Nederlands vertaald is heet 'Ecologie en anarchisme' en is moeilijk vindbaar maar ik heb er nog kopies van.
