Oekraïne, een jaar later (3)
21 februari
Uiteindelijk is er slechts één echt positief signaal dat Poetin nog kan geven als het over de oorlog in Oekraïne gaat: al zijn troepen terugtrekken uit het land, inclusief de Krim. China zou daar best ook toe oproepen. Het Russische leger heeft al meer dan genoeg schade aangericht in Oekraïne.
Vladimir Poetin verzet zich tegen het idee van "een genderneutrale god" in te voeren. Nu is het natuurlijk nooit bewezen dat er een genderneutrale god is of geweest is. Maar hetzelfde geldt voor een mannelijke god. Meer zelfs: alles wijst er op dat er nog nooit een god bestaan heeft en het geloof in het bestaan ervan gewoon een eeuwenlang idee-fixe is.
"Uit een bevraging van de Noorse Vluchtelingenraad blijkt dat zeven op de tien Oekraïense vluchtelingen in Polen, Roemenië en Moldavië niet in hun basisbehoeften kunnen voorzien en in de armoede vervallen." Maar wat doen de rijke elites hiertegen?
22 februari
Een voormalige Amerikaanse generaal is de mening toegedaan dat deze zomer de Krim heroverd zou kunnen worden door het Oekraïense leger. Het is mogelijk maar wat daarna? Het is maar de vraag hoeveel mensen in de Krim daar op zitten te wachten, die herovering. Ik denk ook niet dat het daarna gewoon weer koek en ei zal zijn tussen Rusland en Oekraïne. Militaire veldslagen tussen de twee landen kunnen nog heel lang duren. Daarom: Europa moet zijn dagelijks leven helemaal beginnen te herdenken. En hopen dat dat ook veel effect zal hebben in Rusland. Herdenken. Politiek, economisch, sociaal en educatief gezien.Hoe 'het Westen' met geopolitieke situaties, economie, media en onderwijs omgaat is sowieso al altijd verkeerd geweest. Ooit wordt het 'het Westen' ook misschien wel fataal. De laatste jaren zien we steeds meer bedreigingen op ons afkomen: een pandemie, een erger wordende wereldwijde ecologische crisis, terreuraanslagen, een nieuwe oorlog in Europa, de dreiging van een kernoorlog die groter wordt, de blijvende impact van extreemrechts. Tijd om veel dingen te beginnen herdenken als je het mij vraagt.
Als we zien hoe men in 'het Westen' al vele jaren omgaat met een deel van de dissidenten in Rusland en Oost-Europa, de anarchisten bijvoorbeeld? Allesbehalve fraai.
23 februari
Net als in Europa zijn de inkomensverschillen in Rusland groot. Poetin hoort er bij de oligarchen die veel macht naar zich toe getrokken hebben. Wat heeft Europa tijdens de voorbije decennia gedaan om armoede in Rusland te helpen verlichten? Al te weinig. Veel Europese landen hadden enige kritiek op het regime van Rusland. Maar die kritiek ging weinig of niet over de armoede en de grote inkomensverschillen in de Russische federatie. En ook niet echt over de aard van de Russische economie.
Europese regeringen vonden het normaal dat er veel armoede in de wereld was. De wereldeconomie die we hadden bracht dat nu eenmaal met zich mee, en de Europese regeringen deden niet veel om die wereldeconomie te veranderen. Integendeel, het was vooral neoliberalisme dat zijn stempel op Europa drukte: economische deregulering, privatisering, flexibilisering, vermarkting. Het sloot nauw aan bij de markteconomische processen van globalisering.
Wie momenteel in armoede leeft in Rusland zal die staat niet zo gemakkelijk kunnen verlaten. Sowieso verlaat je een land waarin je bent opgegroeid niet zo gauw, zelfs niet als je tegen het regime ervan gekant bent dat je het zwijgen oplegt. Je hoopt misschien op constructieve verandering en valt terug op het steentje dat je daaraan zou kunnen bijdragen. En had je ook al niet veel contacten in je thuisland opgebouwd?
Net als in Europa zijn de inkomensverschillen in Rusland groot. Poetin hoort er bij de oligarchen die veel macht naar zich toe getrokken hebben. Wat heeft Europa tijdens de voorbije decennia gedaan om armoede in Rusland te helpen verlichten? Al te weinig. Veel Europese landen hadden enige kritiek op het regime van Rusland. Maar die kritiek ging weinig of niet over de armoede en de grote inkomensverschillen in de Russische federatie. En ook niet echt over de aard van de Russische economie.
Europese regeringen vonden het normaal dat er veel armoede in de wereld was. De wereldeconomie die we hadden bracht dat nu eenmaal met zich mee, en de Europese regeringen deden niet veel om die wereldeconomie te veranderen. Integendeel, het was vooral neoliberalisme dat zijn stempel op Europa drukte: economische deregulering, privatisering, flexibilisering, vermarkting. Het sloot nauw aan bij de markteconomische processen van globalisering.
Wie momenteel in armoede leeft in Rusland zal die staat niet zo gemakkelijk kunnen verlaten. Sowieso verlaat je een land waarin je bent opgegroeid niet zo gauw, zelfs niet als je tegen het regime ervan gekant bent dat je het zwijgen oplegt. Je hoopt misschien op constructieve verandering en valt terug op het steentje dat je daaraan zou kunnen bijdragen. En had je ook al niet veel contacten in je thuisland opgebouwd?
25 februari
"De oorlog in de Donbas is uit de kranten verdwenen. De vredesakkoorden van Minsk zijn zo goed als dood, zeggen analisten." Dat schreef journalist, mede-oprichter van de Nederlandse website Raam op Rusland en slavist Laura Starink in september 2016. Als de Europese media meer moeite hadden gedaan om de kwestie te blijven belichten dan hadden we in Europa misschien een meer heldere kijk op die dingen gehad. Al hangt het er natuurlijk van af hoe die media aan berichtgeving zouden gedaan hebben.
26 februari
"Als het westen Oekraïne niet gesteund had stond Rusland nu waarschijnlijk aan de grenzen met Polen." Misschien ja. Maar dat is wel helemaal niet de realiteit, een "westen" dat de Oekraïense regering niet steunt. Tenslotte staat Zelensky niet zo ver van Joe Biden of Boris Johnson in zijn meningen.
