Hoe je het Vlaams Belang terug minder groot krijgt
Vandaag is het de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. Gisteren was er de actiedag Sta op tegen racisme. Met 1000 mensen in Antwerpen en Brussel, 500 in Gent en Luik, en vele honderden in een tiental andere steden ... zeker een succes. Ook Manuel Abramowicz, die als journalist gespecialiseerd is in extreemrechts, liep gisteren mee in een betoging en zei: “Er is nog veel racisme in onze samenleving, ook structureel racisme. We zien dat er breed gemobiliseerd wordt, de scouts lopen bijvoorbeeld mee. Tegelijkertijd zien we hoe extreemrechts het doet in de peilingen. De strijd is nog niet voorbij.”
Het is inderdaad zeer nodig om extreemrechts in België terug te dringen. Het gezicht daarvan vormt vooral de partij Vlaams Belang, een electorale (en andere) kracht met een misleidende naam. Voor mensen die in het Vlaams gewest wonen is deze partij al vele jaren een smet op hun leefomgeving, verrotting van het maatschappelijk weefsel in de hand werkend. In het belang van de inwoners van het Vlaams gewest is het bestaan van deze partij dus niet. Het VB scoort opnieuw sterk bij verkiezingen en in peilingen. Het zorgt helemaal mee voor een duale maatschappij, waarin mensen tegen elkaar opgezet worden. In de eerste plaats mensen met papieren tegen mensen zonder papieren, maar o.a ook vluchtelingen onderling (bijvoorbeeld Oekraïners tegenover anderen). Het Vlaams Belang trok ook jarenlang expliciet de Poetinvriendelijke kaart. Op die manier bereidde de partij mee de grote machtsontplooiing voor die in 2022 al voor zoveel problemen in Oekraïne, maar ook in de rest van Europa en andere delen van de wereld, heeft gezorgd.
Hoe dringen we het Vlaams Belang terug? Er zijn daar de voorbije jaren heel wat discussies over geweest. Er zijn ook boeken verschenen die erbij moeten helpen. Eén van de opmerkelijkste boeken in dat verband verscheen vorig jaar onder de naam 'Extreemrechts. De geschiedenis herhaalt zich niet (op dezelfde manier)'. Daarin hielden auteurs Vincent Scheltiens en Bruno Verlaeckt onder andere een pleidooi voor een cordon médiatique: hou het VB weg uit de media, zoals ook in Belgische Franstalige media extreemrechts geen podium wordt geboden. Het gehele boek geeft een opvallend andere invalshoek dan de positie die opiniemaker Maarten Boudry innam in een opinietekst uit juni 2019. Boudry zit allesbehalve verlegen om een opinie. Al jaren spuit hij opinies met teksten of bij interviews in invloedrijke kranten. Al te vaak geeft hij ook een opinie mee over dingen waar hij al te weinig over weet.
'Hoe je het Vlaams Belang terug klein krijgt', zo heet die opinietekst van Maarten Boudry uit 2019. Daarin had hij het over één van zijn televisieoptredens, deze keer één waarbij ook columniste en journalist Samira Atillah aanschoof. Ze hadden het over de winst van het VB bij de voorbije verkiezingen. Boudry: "Samira Atillah, samen met vele anderen, legde de verantwoordelijkheid voor de forse winst van het Vlaams Belang bij de andere partijen, met name de N-VA. Die zou de ‘weg geëffend’ hebben voor Vlaams Belang door harde taal te spreken over migratie, door de angst voor de islam aan te wakkeren, en door moslims te demoniseren." Maar Boudry zag het anders: "hoe minder je spreekt over de thema’s die het Vlaams Belang uitbuit, en hoe minder aandacht je besteedt aan de redenen waarvoor mensen op het Vlaams Belang stemmen, hoe meer spelingsruimte je aan die partij overlaat, en hoe meer ze zich kan opwerpen als ‘de enige’ die de ‘bezorgde burgers’ ernstig neemt. Het domste wat je nu kan doen is de bezorgdheden van mensen over migratie dood te zwijgen, in de hoop dat ze vanzelf weggaan. Dat is de fout die partijen in de jaren ’90 hebben gemaakt: problemen met integratie en de multiculturele samenleving mochten vooral niet besproken worden, want dat zou ‘het Vlaams Blok in de kaart spelen’. Met die wegkijkpolitiek is de partij slapend rijk geworden." Boudry is allesbehalve historicus en nog relatief jong. Dat merk je ook aan hoe hij geschiedenis belicht. Soms verdraait hij daarbij weleens een waarheid. Zo gingen partijen immers helemaal niet om met dingen in de jaren negentig.
Ook van evoluties in het partijpolitieke landschap begrijpt Maarten Boudry niet altijd evenveel. Boudry (2019): "De N-VA heeft zich de afgelopen maanden uitgesloofd om voldoende ‘stoer’ te zijn over migratie, omdat ze haar kiezers weg wilde houden van Vlaams Belang. (Of ze daarin de grenzen van het fatsoen overschreed, is een andere kwestie). Ik steek mijn hand ervoor in het vuur dat, indien de N-VA dat NIET had gedaan, Vlaams Belang nog veel hoger had gescoord. Precies zoals in 2004, toen er geen enkel ander geloofwaardig alternatief was op rechts." Zo werkt het dus niet. En of het nu VB of N-VA is dat veel stemmen van kiezers binnenrijft? Een groot verschil geeft dat niet. Op een gegeven moment, in 2008, is de N-VA uit het kartel van CD&V met N-VA gestapt. De kartelformule bleek niet langer de N-VA nog iets op te leveren, het wou rechtser en nationalistischer gaan dan de CD&V zinde. Die nieuwe koers heeft de N-VA tijdelijk heel veel stemmen opgeleverd. Het begon steeds meer te lijken op een VB light. Voor het partijpolitieke landschap in België was dit een ramp. Plots hadden we twee invloedrijke partijen die veel te weinig kritiek hadden op extreemrechtse retoriek, niet alleen het Vlaams Belang maar nu ook de N-VA. De invalshoek van Boudry is één van de vele naïeve invalshoeken bij invloedrijke opiniemakers in België als het over VB en N-VA gaat. Hoe je het Vlaams Belang terug minder groot krijgt? Laat o.a. deze naïeve opiniemakers minder aan bod komen. Ze vertellen al te vaak over dingen die hun petje te boven gaan.
