Bedenkingen op het einde van een zomermaand

De CD&V wil de pensioenlijftijd optrekken: "België zal over vijftig jaar bezwijken onder de kosten. Dat bleek vorige week nog uit het jaarrapport van de Vergrijzingscommissie." Ik weet nog altijd niet hoe die berekeningen gemaakt worden.

De kosten van de milieucrisis zijn natuurlijk wel niet te onderschatten in een tijdperk van industrieel kapitalisme. Het industrieel productivisme heeft namelijk grote schadelijke gevolgen voor het milieu. Jammer dat dit systeem van economische groei zo weinig in vraag gesteld wordt.

Misschien word ik op mijn 69 jaar nog wel eens opgeroepen door de RVA om sollicitaties aan te tonen. Mja, het is alsof de CD&V nog altijd denkt dat het in kartel is met N-VA of zo. Ik denk dat wat de partij nu zegt over de pensioenleeftijd immers meer stemmen voor N-VA, SP.A en Groen gaat opleveren dan voor CD&V.

Er waren 2 opinieteksten in De Morgen over werk die me deze week in het bijzonder opvielen: de tekst 'Het pensioendebat is een debat over herverdeling van rijkdom' van Thomas Decreus en deze tekst van Pascal Paepen. Er zitten een aantal goede bedenkingen in de opinietekst van Paepen, maar ik zet er toch ook een aantal vraagtekens bij. 

Paepen: "Twee jaar geleden moest professor Paul De Grauwe nog naar Londen verkassen om ons te doen inzien dat ook iemand van 65 best nog hoogleraar kan zijn. Persoonlijk ken ik nogal wat mensen die met pensioen 'moesten' en daar hoogst ongelukkig om zijn of waren."

Iemand van 65 kan best hoogleraar zijn maar als hij of zij dat al lang is mag er best een ander iemand voor in de plaats komen.

Het onderscheid hoogleraar versus gewone leraar vind ik trouwens op zich wel wat elitair, een elitair onderwijs is voor niks nodig. Ik heb heel wat leraars en hoogleraars meegemaakt als leerling. Welnu, ik zag geen niveauverschil. Hoogleraars waren niet noodzakelijk beter in kritisch denken en stonden niet noodzakelijk dichter bij de maatschappelijke realiteit. Hoger onderwijs lijkt me onlosmakelijk verbonden met een diplomamaatschappij en sociale stratificatie (het in stand houden van een klassensamenleving).

Maar heb je dan geen hoger onderwijs nodig voor dokters, apothekers, verpleegkundigen, ingenieurs, etc.? Zo'n kwalificaties kunnen ook gewoon behaald worden met behulp van testproeven die men moet doorlopen bijvoorbeeld, men heeft er niet eens diploma's voor nodig om zo'n kwalificaties te behouden. Bovendien maken we ons voor gezondheidszorg te veel afhankelijk van specialisten en hebben we te weinig basiskennis over gezondheidszorg verworven op de schoolbanken.

Kijk.. in het jaar 7013 bijvoorbeeld zal de wereld er sowieso heel anders uitzien. Dat gaat ons bevattingsvermogen te boven op het vlak van technologie, wetenschap en informatisering. Machines zullen vaak andere machines maken vermoed ik. Onderwijs zal heel anders zijn dan nu, kennisverwerving ook. Het is aan ons om te bepalen hoe kennisverwerving er in de toekomst uit zal zien, we kunnen er beter vroeg mee beginnen dan laat.

Ik heb zelf minder dan 2 jaar geleden pas een diploma hoger onderwijs behaald, deed ook veel kennis op op universiteiten en hogescholen die ik overbodige herhaling en zo vond, of niet interessant genoeg voor mij om op dat moment te leren, vond de tweedeling leraar tegenover leerling trouwens ook frustrerend. Leraars kunnen ook vaak dingen leren van leerlingen.

Ik had last van veel dingen op de schoolbanken. Dat hebben veel mensen voor met een IQ dat hoger is dan 130. 

Kritisch denken is een te verwerven iets, en kan allesbehalve ingelepeld worden.

Kennisproductie is niet noodzakelijk kritisch en ook niet altijd waardevol. Kennisproductie kan bijvoorbeeld erg ideologisch gekleurd zijn door een bepaald economisch denken, een totalitair denken, een carrieristisch denken, een te groot geloof in het belang van wetenschappelijke kennisproductie,...
 

En wat thuis werken betreft, dat scheelt in kosten voor de werkgever (dat is niet noodzakelijk positief) en kan dus ook transportkosten weg laten ebben... maar thuis werken heeft wel het nadeel dat menselijk contact met collega's schaarser wordt. 

Ook tijdelijke werkcontracten hebben het nadeel (of soms ook voordeel natuurlijk) dat men geen langdurige contacten op de werkvloer opbouwt. Wie klein woont en thuis moet werken kan bovendien de eigen omgeving al snel beu worden.

<>

  

'De burger is vrij. Aan het loket noch God noch partij', zo heet nu een petitie van Etienne Vermeersch en andere vrijzinnigen. Het gaat om een pleidooi voor een verbod op het dragen van levensbeschouwelijke en ideologische symbolen door ambtenaren bij het uitoefenen van hun ambt, "een noodzakelijke voorwaarde voor de sociale cohesie binnen een door diversiteit gekenmerkte samenleving".

Wat een raar en spraakmakend initiatief alweer, de vrijzinnigheid wordt blijkbaar steeds liberaler. Wat zijn dan wel levensbeschouwelijke en ideologische symbolen juist en waarom moeten die allemaal verboden worden bij het uitoefenen van een ambt door ambtenaren? Dat is toch wel vooral een zwaktebod van vrijzinnigen richting religieuzen, men probeert niet alleen met argumenten te overtuigen maar ook met verbodsbepalingen.

Religie is opium van het volk? Liberaal respect voor de overheid is net zo goed opium, en kan dus eveneens verslavend zijn. Wat hebben die liberale overheden dan wel juist opgeleverd voor de vrijheid van mensen? Al te weinig vind ik. Maar de initiatiefnemers van deze petitie vinden op het eerste zicht allemaal van niet.

Ja, een seculiere staat is zeker te verkiezen boven een religieuze staat. Wie echter moslima's vanalles gaat opleggen, terwijl veel van die moslima's het al zo moeilijk hebben in de wereld (ja, de islam is in grote mate een armenreligie), lijkt me toch niet gastvrij bezig. Veel van die moslima's zouden trouwens maar al te graag een job hier hebben zonder dat ze zelfs het land binnengeraken om aan zo'n job te geraken...

Ik zie religie en zeker patriarchale godsdienst zeker als een probleem, maar tegelijkertijd zet ik me ook wel af tegen religiefobie. In de praktijk zien we immers dat die religiefobie zich in het Westen veel meer richt naar islam en een aantal sekten van andere religieuze aard dan naar katholicisme en protestantisme. 

Regelmatig een katholieke mis op de VRT uitzenden? Ik zie het niet zitten, toch gebeurt het nog altijd. Een uitgebreid katholiek onderwijsnet? Het passeert zonder problemen. En waarom dan wel? Waarom hebben Christenen veel meer te zeggen hier dan moslima's met bepaalde voorkeuren op het vlak van kledij? En dat die kledij doet denken aan bepaalde levensbeschouwelijke voorkeuren? In feite doet elke kledij daar nogal gauw aan denken. Als ik met mijn lang haar erg kleurrijk en nogal hippie gekleed zou gaan, dan gaan mensen daar ook al gauw conclusies aan vastknopen. 

In feite is er echter wel niks dat het onomstotelijk bewijs levert dat wanneer iemand er nogal hippie uitziet hij of zij het ook is. Men kan ook niet met 100% zekerheid zeggen dat een vrouw met een hoofddoek een moslima is. 

En is het dragen van een hoofddoek zo helemaal anders hier ? Wat te denken van de klederdracht van nonnen of punkers bijvoorbeeld? Die is net als het dragen van hoofddoeken bij warm weer toch ook wel behoorlijk anders dan gewoon. 

Ik zie de Westerse islam ook wel gewoon als deel uitmakend van de Westerse cultuur, het is gewoon een subcultuur naast vele andere subculturen. Hoe sneller mensen met die diversiteit leren omgaan hoe beter. Ik ben het beu steeds weer te moeten vernemen dat islam niks Westers of Europees heeft, islam heeft al heel lang een invloed in het Westen en het Westen heeft al heel lang invloed in de Islam. Invloed stopt niet bij grenzen.

<>

"Het probleem van dit systeem heeft te maken met de verzwakking van het engagement. Na de euforie van het begin, begint de participatie te dalen. Je moet elke dag inwoners gaan opzoeken om hen te laten deelnemen, wat het meest vermoeiende is." Dat stelde een burgemeester niet lang geleden in Frankrijk ,  die er voor gezorgd heeft dat er een systeem van directe democratie in haar dorp is gekomen.
Ik heb me afgevraagd of het wel nodig is om zo sterk te trekken aan een experiment voor participatieve democratie in een gemeente. Als de gemeente meer dan 180 inwoners heeft wordt het extra vermoeiend. Een terugval in interesse voor meer democratie is altijd mogelijk, maar hoeft niet definitief te zijn.
Een bepaalde ideologische basis is nodig om die interesse te behouden of te versterken. Als die basis te weinig aanwezig is wordt het ook minder zinvol om mensen te gaan opzoeken. Het wordt dan juist belangrijk om die basis te leggen en daar de beste methode voor te vinden.